Avliyo Aleksandr Nevskiy cherkovi (Termiz)

Avliyo Aleksandr Nevskiy cherkovi — Surxondaryo viloyati Termiz shahrida joylashgan rus provaslav cherkovining Oʻrta Osiyo metropolitan okrugiga qarashli Toshkent va Oʻzbekiston yeparxiyasining cherkovi[1][2].

Avliyo Aleksandr Nevskiy cherkovi
Avliyo Aleksandr Nevskiy cherkovi
Umumiy maʼlumot
Tasnifi Cherkov
Manzili Soxibova ko‘chasi 14
Shahar Termiz
Mamlakat Oʻzbekiston bayrogʻi Oʻzbekiston
Qurilishi tugagan 1905
Dizayn va konstruksiya
Quruvchi Fyodor Verjbitskiy va Fyodor Smirnov
Avliyo Aleksandr Nevskiy cherkovi (Termiz)

Tarixi

tahrir
 

Cherkov sobori 1901-yilda meʼmorlar Fyodor Verjbitskiy va Fyodor Smirnov tomonidan ishlab chiqilgan va harbiy cherkov standart loyihasi boʻyicha qurilgan. Turkiston harbiy ibodatxonalari uchun namunaga aylangan ushbu loyiha Toshkentda joylashgan 1-Turkiston brigadasi ibodatxonasini qurish uchun rasmiylar tomonidan tasdiqlangan. Cherkov ruhoniylarining soʻzlariga koʻra, 1909—1911-yillarda Samarqandda Moskvadagi Avliyo Aleksis soboriga oʻxshash qilib cherkov qurilgan.

Maʼbad pishiq gʻishtdan qurilgan va suvoqlangan. Cherkovda katta qoʻngʻiroq minorasi va ikonostaz bor edi. Maʼbadning ichki maydonining oʻlchami 24x16 metr edi. Shuningdek, maʼbadda koʻp sonli piktogramma va cherkov idishlari bor edi.

1910-yilgacha cherkov 9-Turkiston polkiga tegishli boʻlib, Xudoning odami Avliyo Aleksey nomiga nomlangan (17-mart patronlik bayrami kuni) va Vasiliy Pavlovich Blagoveshchenskiy Cherkovning ruhoniysi edi.

1910-yilda maʼbad Sankt-Aleksandr Nevskiy sharafiga oʻzgartirildi. Oʻsha paytda cherkov ruhoniysi Vasiliy Nikiforovich Orlinskiy edi.

1927-yildan keyin cherkov yopildi, qoʻngʻiroq minorasi tez orada buzib tashlandi. Cherkovning ikonalari va mulki boshqa cherkovlarga tarqatildi. Maʼbadda qurol-yarogʻ ombori, keyinroq harbiy kasalxona, keyin esa sport zaliga aylantirildi. 1990-yilda cherkov qaytadan ochildi.

Galereya

tahrir

Adabiyotlar

tahrir
  • РГИА, ф. 806, оп.8, д.462. Клировая ведомость церкви за 1905 г.
  • РГИА, ф. 806, оп.10, д.447. Клировая ведомость церкви за 1912 г.
  • Цитовичъ Г. А. Храмы Арміи и Флота, Пятигорскъ, 1913, С. 464.
  • Голенберг В. А. «Старинные храмы туркестанского края». Ташкент 2011 год.

Manbalar

tahrir