Badr ibn Hasanvayh Hasanvayhiylar sulolasining 979—1014-yillarda hukmronlik qilgan ikkinchi hukmdori. Hasanvayhning (h. 961–979) oʻgʻli va vorisi boʻlgan.

Badr ibn Hasanvayh

1005 yoki 1006-yilda Sabur-Xvastda zarb qilingan Badr ibn Hasanvayh oltin dinori
Hasanvayhiylar hukmdori
Saltanat 979—1014
Oʻtmishdoshi Hasanvayh
Davomchisi Zohir ibn Hilol ibn Badr
Vafoti 1014
Farzandlari Hilol ibn Badr
Sulola Hasanvayhiylar
Otasi Hasanvayh
Dini Islom (Shialik)

Biografiyasi

tahrir

Ikki aka-uka buvayhiy Adud ud-Davla (h. 949–983) va Izz ud-Davla (h. 967–978) oʻrtasidagi fuqarolar urushi davrida Hasanvayh ikkinchisini qoʻllab-quvvatlagan. 979-yilda Hasanvayh vafotidan keyin Adud ud-Davla uning hududlariga bostirib kirib, oʻgʻillarining bir qanchasini qatl qilib, Badrni Hasanvayhiy taxtiga chiqargan va qoʻshni kurd hududlari boʻyicha oʻz noibi etib tayinlagan[1][2]. 983-yilda Adud ud-Davla vafot etgach, Badr yigirma kishini Adud ud-Davla (shuningdek, Badrning ota-onasi) nomidan Makkaga har yili haj ziyoratiga joʻnatib, unga minnatdorchilik bildirgan[3].

Badr otasidan farqli oʻlaroq, buvayhiylar saroyining koʻp majlislarida qatnashgan[4]. Buvayhiy hukmdori Faxr ud-Davla (h. 976–980, 984—997) vafotidan soʻng Badr Majd ud-Davlaga (h. 997–1029) mahalliy ishlarni boshqarishda yordam berish uchun Rayga borgan, ammo uning yordami rad etilgan[5]. Natijada, Badr asta-sekin Raydagi ishlardan chetlashib borgan.

Badr 1014-yilda qoʻmondonlari tomonidan kurd qal’asini qamal qilish chogʻida qishda jang qilmaslik haqidagi maslahatlarga e’tibor bermagani uchun oʻldirilgan[6]. Badr vafotidan keyin mulkining katta qismini Annoziylar bosib olgan boʻlsa, qolganini buvayhiylar hukmdori Shams ud-Davla (h. 997–1021) egallagan[7]. Badrning nabirasi Zohir ibn Hilol ibn Badr Hamadon buvayhiylar koʻmagida bobosining mavqeini tiklashga harakat qilgan[5].

Manbalar

tahrir
  1. Bürgel & Mottahedeh 1988, ss. 269–269.
  2. Bosworth 1975, s. 270.
  3. Tor 2017, s. 65.
  4. Tor 2017, s. 68.
  5. 5,0 5,1 Kennedy 2004, s. 244.
  6. Spuler 2014, s. 109.
  7. Bosworth 1975, s. 279.

Adabiyotlar

tahrir