Bositxon Zohidxon oʻgʻli
BOSITXON ZOHIDXON OʻGʻLI (taxallusi Haqiriy) (1878—Toshkent — 1959.22.5) — oʻzbek shoiri, tarjimon, tabib. Orifjonov bosmaxonasida musahhih (1908—18), Chinoz va Chimkent maktablarida oʻqituvchi (1918—30), Sharq qoʻlyozmalari instituti (hozirgi Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik instituti)da ilmiy xodim (1944—53). Oʻzbek va fors tillarida ijod etgan, arab tilini yaxshi bilgan. Gʻazal, muvashshax, murabbaa, musamman, tarjiʼband, muhammaslar yozgan. Sheʼrlaridan bayoz ("Bayozi Haqiriy", 1936) tuzgan. Gʻazzoliyning "Daqoiq ulaxbor" ("Nozik xabarlar") asarini oʻzbek tiliga tarjima qilib, nashr ettirgan (1907, 1914). Xalq tabobatiga oid "Qonuni Bositiy" yoki "Qonun almabsut" ("Mukammal qonun", 1942) va "Istilohot ulatibbo fi intifoʼot alahibbo" ("Doʻstlar foydalanadigan tibbiy atamalar", 1944) kabi asarlar yaratgan. Qoʻlyozmalari Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik institutida saqlanadi (inv. № 126).
Bositxon Zohidxon oʻgʻli | |
---|---|
Tavalludi | 1878 |
Vafoti | 22-may 1959 |
Adabiyotlar
tahrir- OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |