Vikipediya

Jahon urushlari davrida Shveytsariya

Birinchi va Ikkinchi jahon urushi paytida Shveysariya Siyosiy betaraflikni saqlab qoldi va bu qo'shni mamlakatlar tomonidan amalga oshirilmadi,balki qisman tog'li topografiyasi tufayli bo'ldi. Germaniya tahdid solganda Shveysariya kuchli mudofaalangan. Bu urushda qatnashayotgan ikki tomonning ham "himoya kuchlari" sifatida xizmat qilgan. Urushda qatnashayotgan davlatlar uni diplomatiya, josuslik va savdo-sotiq uchun joy qilib, 300 ming qochoq uchun xavfsiz o'rin joy qilib qo'ygan.

Birinchi jahon urushi

tahrir
 
1914 yilda Yevropada ittifoqlar Shveysariya (sarf) oʻzini qarshilik koʻrsatgan ittifoq aʼzolari bilan oʻrab olgan .
 
Birinchi jahon urushi paytida Umbrail o'tishida Shvetsariyalik ofitsyerlar barakasi

Birinchi jahon urushi paytida Shveysariya o'z harbiylari bilan betaraflikni saqlab qolgan. Biroq,ikki Markaziy kuchlar (Germaniya va Avstriya-Vengriya) va Antanta kuchlaridan (Fransiya va Italiya) Shveysariya bilan chegarasi bo'lgani sababli, betaraflikni saqlash qiyin bo'ldi. Shlieffen rejasi bo'yicha Germaniya Bosh shtabining nemis qo'shinlari uning betaraflik huquqini buzgan holda Shveysariya orqali safga chiqish orqali Fransiya mudofasini buzishga harakat qilish imkoniyatiga ega edilar, garchi reja oxir-oqibat ijrochisi Helmuth von Moltke o'g'li Shveysariyaning tog'li topografiya va Belgiyaning Qurolli Kuchlarining tartibsiz holati tufayli Belgiya tanlagandi .[1] 1914-yil dekabridan 1918-yil bahorigacha Fransiya chegarasida bo'lgan Jura dengizi bo'ylab Shveysariya qo'shinlari joylashgani ssbabli Italiya chegarasi kamroq tashvishlantirgan, ammo qo'shinlar Graubünden Unterengadin viloyatida ham joylashgan.

Shveysariyadagi Nemis tili gapiradigan ko'pchilik Markaziy kuchlarni afzal ko'rsatsa-da, fransuz va keyinchalik italyan tilida gapirayotgan aholi 1918-yilda ichki nizolarga olib kelishi mumkin bo'lgan Antanta kuchlari himoyasiga oldi. Ammo mamlakat ittifoqchilar tomonidan yopilgan bo'lsa-da, urushdan chetda qolgani sababli ba'zi qiyinchiliklarga duch keldi. Shunga qaramay, Shveysariya markaziy banki betaraflik oqibatida umuman zarar ko'rmaganligi sababli urush Shveysariyaning bank sanoati o'sishiga imkon berdi . Shu sabablarga ko'ra, Shveysariya chet ellik qochoqlar va inqilobchilar uchun panohga aylandi.   [citation needed]

1907-yilda armiyani tashkil etish va 1911-yilda harbiy kengaytirilgandan so'ng, Shveysariya armiyasi 250 ming kishiga teng bo'lgan va qo'shimcha 200 ming kishi qo'llab-quvvatlovchi rollarda o'ynadi . Ikkala Yevropa ittifoq tizimi ham 1914-yilga qadar, ayniqsa, Shlieffen rejasi davomida Shveysariya harbiylarining kattaligini hisobga olgan.

1914-yil iyul oyi oxirida urush e'lon qilinganidan so'ng, 1-avgustda Shveysariya 7 avgustda yangi tayinlangan general Ulrich Ville uning qo'mondonligi ostida taxminan 220 000 kishiga ega o'z qo'shinini safarbar qildi. 11-avgustga kelib, Ville armiyasining ko'p qismini Fransiya bilan Jura chegarasida joylashtirgan bo'lib, kichikroq birliklar sharqiy va janubiy chegaralar bo'ylab joylashtirgan. Bu 1915-yil may oyida Italiya Antanta tarafida urushga kirganida o'zgarmagan edi, shu paytdan boshlab qo'shinlar Unterengadin vodiysi, Val Müstair va janubiy chegara bo'ylab joylashtirildi.

 
Birinchi jahon urushi davrida Shveysariya armiyasining ballon kuzatuvchisi nusxasi

Mudofaalar va Markaziy kuchlar Shveysariya betarafligini hurmat qilishlari aniq bo'lganida, joylashtirilgan qo'shinlar soni kamayib bordi. 1914-yil sentabrdan keyin baʼzi askarlar oʻz fermerlik va sanoat ishlariga qaytish uchun ruxsat berib yuborildi. 1916-yil noyabr oyida shveytsariyaliklar armiyasida 38 ming kishi bor edi. 1916-17-yil qishida bu raqamlar Shveysariya chegarasini kesib o'tishi mumkin bo'lgan Fransiya hujumining natijasida 100 mingdan oshdi. Ushbu hujum muvaffaqiyatsiz tugagach, armiya yana qisqardi. Ishchilar ommaviy hujumlari tufayli urush yakunida Shveysariya armiyasi atigi 12 500 kishigacha kamaygan.

Urush paytida jangchilar Shveysariya chegarasini taxminan 1000 marta kesib o'tdilar , ushbu hodisalarning ba'zilari Stelvio o'tishining yaqinida Dreyprachen piz (Uch til cho'qqisi) atrofida sodir bo'ldi. Shveysariyaga cho'qqida soqchilik posti va mehmonxona (Austriyaliklar foydalanayotganida buzilib ketgan) tashkil etdi. Urush paytida bu hududdagi muz va qorda zo'r janglar bo'lib, Shveysariya hududiga o'q tushdi. Uch mamlakat Shveysariya hududiga o'q tushmaslik to'g'risida kelishuvga erishdilar. Buning o'rniga ular o't o'tishdan foydalanishlari mumkin edi, chunki Shveysariya hududi cho'qqi atrofida edi. Bir hodisaga ko'ra, Shveysariyalik askar Dreisprachen Pizdagi soqchilik postida italyan o'qlari bilan o'ldirildi.[2]

Urushlar paytida Shveysariya ko'plab siyosatchilar, rassomlar, tinchlikparvarlar va mulohazachilar uchun boshpanaga aylandi. Bern, Zürich va Jeneva bahs-munozara va muhokama markazga aylani. Zürichda urushga qarshi bo'lgan Bolshevik va dadaistlar dunyoga o'zgarishlar olib keldi.

 
Zürich Spiegelgasse 14-dagi Lenin uyi plakati

Bolşheviklar Vladimir Lenin atrofida markazlashtirilgan Rossiya sotsial-demokratik ishchi partiyasi fraksiyasi edi. Urush boshlanganidan so'ng, Lenin Yevropaning yirik sotsial-demokratik partiyalari (o'sha paytda asosan Marksizm yo'nalishida) o'z mamlakatlarining urush harakatlarini qo'llab-quvvatlaganida hayron qoldi. Lenin proletariat fermer va ishchilari o'z sinfi dushmanlari uchun kurashayotganini ko'rib, u "imperialist urush" deb atalgan : sinflar o'rtasidagi fuqarolik urushiga aylantirish kerak degan nuqtai nazarni qabul qildi. U urush boshlanganidan keyin 1914-yilda Avstriyaga ko'chib o'tadi va 1917-yilgacha Shveysariyada faol bo'lib qoldi. 1917-yil Fevral inqilobi so'ng va Tsar Nikolay II avf etishi bilan u Shveysariyani Petrogradga ketadi, u yerda tez orada Rossiyada 1917-yil oktyabr inqilobiga boshchilik qiladi.

 
2006 yilda paydo bo'lgan Zürichda "Cabaret Voltaire"

Dada san'ati harakati urushga qarshi tashkilot bo'lgan bo'lsa-da, Dadachilar barcha urushlarga qarshilik ko'rsatish uchun san'atni tanlashgan. Harakatni tashkil etganlar Germaniya va Ruminiya qochib ketishgan. Zürichdagi Voltaire kabaretida ular urushdan va uni keltirib chiqarganlardann nafratlanishini bildirgan namoyishlar tashkil etdilar. Ba'zi manbalarga ko'ra, Dada 1916-yil 6-oktabr kuni barda birlashdi. San'atkorlar urush sabab bo'lgan deb hisoblagan o'sha davrdagi ijtimoiy, siyosiy va madaniy g'oyalarga qarshi kurashish uchun abstraksiyadan foydalangan. Dadaistlar abstraksiyani rejalashtirish va mantiqiy fikrlash jarayonlarining etishmasligi payqashgan.[3] Birinchi jahon urushi 1918-yilda boshlanganida, Zürichda yashovchi dadalistlarning aksariyati oʻz mamlakatlariga qaytishdi va baʼzilari boshqa shaharlarda dada faoliyatini boshlashdi.

1917-yilda Shveysariyaning betarafligi Grimm-Hoffmann muammosi orqali shubha ostiga olindi. Shveysariyalik sotsialist siyosatchisi Robert Grimm Rossiya va Germaniya o'rtasida tinchlik tuzish uchun Rossiyaga siyosat arbob sifatida sayohat qildi. O'zini diplomat va Shveysariya hukumati vakili sifatida tanishtirib muvaffaqiyat qozongan, ammo ittifoqchilar taklif qilingan tinchlik bitimi haqida bilib olgach,aldaganini tan olib, uyga qaytishi kerak edi. Muloqotda Grimmni qo'llab-quvvatlagan, ammo uning hamkasblari bilan maslahatlashmagan Shveysariyalik Federal Kengashchisi Artur Xofmann iste'foga chiqishi tufayli ittifoqchilarni tinchlantirgan.

Shveysariyalik harbiylar harbiy xizmatdan ozod etilgan .

tahrir

Andoza:Switzerland topicsUrush paytida Shveysariya tog'li kurortlar tiklanish uchun 68,000 ingliz, frantsuz va nemis yaralangan harbiy asirlarni qabul qildi. O'tkazilishi uchun jarohatlanganlar harbiy xizmatni davom ettirishni man etilgan, nogironlik yoki 18 oy davomida psixologik kasallik bilan qamoqqa olingan bo'lishi kerak edi. Yaralanganlar urushga qo'shilmagan, harbiy mahbuslar lagerlaridan olib ketildi va urush davomida Shveysariyada bo'ldi. O'tkazuv jarayoni (evakuatsiya)urushda qatnashayotgan davlatlar o'rtasida kelishib olindi va Qizil xoch tomonidan tashkil etildi[4].

Urushlararo davrda Shveysariya mustaqilligi

tahrir

Birinchi jahon urushi oqibatida urushlar o'rtasidagi davrda Shveysariya o'zining kengayishi mumkin bo'ldi. Avstriyaning Vorarlberg shtatida 1920-yil 11-may kuni o'tkazilgan referendumda ovoz berganlarning 80% dan ortig'i davlatning Shveysariya Konfederatsiyasiga qo'shilish taklifini qo'llab-quvvatladi. Biroq, bu Avstriya hukumati, ittifoqchilar, Shveysariya liberallari, Shveyitsariya-Italiya va Shveysariya-frantsuzlarning qarshiligi tufayli amalga oshmadi [5].

Biroq, Lichtenstein Qirolligi 1918-yilda O'z-o'zini Avstriyadan chetlatishga muvaffaq bo'ldi va Shveysariya bilan pul va bojxona ittifoqi imzolandi. 1920-yilda Shveysariya Millatlar ittifoqi qo'shildi.

1934-yilda Shveysariya banklari to'g'risidagi qonun qabul qilinganidan so'ng. Bu nomsiz bank hisob raqamlariga imkon berdi, qisman nemislarga (shu jumladan yahudiylarga) yangi tashkil etilgan uchinchi qirol Reich tomonidan o'z aktivlarini yashirish yoki himoya qilish imkonini berdi.

1936-yilda Vilhelm Gustloff Davos qamoqqa olinadi; u Shveysariyada natsistlar partiyasining "Auslands-organizatsiyasi" rahbari edi. Shveysariya hukumati uni Germaniya uchun Devid Frankfurter qotilligida aybladi ekstraditsiya qilishni rad etdi. Frankfurter 18 yilga qamoqqa hukm qilindi, ammo 1945-yilda afv etildi.

1930-yillarda Yevropa g'alati kuchayganida, shveytsariyaliklar o'z siyosiy va harbiy holatini qayta ko'rib chiqishni boshlashdi. Ijtimoiy-demokratlar partiyasi o'zlarining inqilobchi va harbiylarga qarshi nuqtai nazarlarini tashlab, tez orada mamlakat urush uchun qayta qurollanishni boshladi [6] . BGB Federal Kengashi raisi Rudolf Minger 1939-yilda urush bo'lishini bashorat qilgan edi. 1936-yildan boshlab u yashirincha katta mudofaa byudjeti moliyalashtirdi va urush obligatsiyalari tizimini yaratishni boshladi. Armiya kichikroq va yaxshiroq jihozlangan diviziya sifatida qayta tashkil etildi va harbiy xizmatga qabul qilinganlar uchun tayyorgarlik 3 oylik o'quv jarayoniga uzaytirildi. 1937-yilda urush iqtisodiyoti asosini tashkil etildi. Uy-joylar oziq-ovqat va asosiy ehtiyojlarni ikki oylik ta'minotga ega bo'lishlari uchun qo'llab quvatlantirildi [1].1938-yilda Tashqi ishlar vaziri Giuseppe Motta Shveysariyani Millatlar ittifoqi chiqarib, mamlakatni o'zining an'anaviy betarafligini qayta tikladi.

Shuningdek, Shveysariya mustaqil milliy ko'rinishi va atrofdagi fashist davlatlarga o'ziga xos madaniyatini isbotlash uchun harakat qildi. Bu siyosat "Geistige Landesverteidigung" yoki "ruhiy milliy mudofaa" deb nomlandi. 1937-yilda hukumat Federal Chartlar muzeyini ochdi. Shveysariya nemis tilidan ko'proq foydalanish 1938 yilda milliy referendum bilan bir vaqtda yuz berdi, bu esa Benito Mussolini tomonidan janubiy Grison va Tisin harbiy lagerlarida italyan milliyligini qo'zg'atish urinishlariga qarshi kurashish uchun mo'ljallangan harakat edi [6]. O'sha yilning dekabr oyida katolik-konservatsion kengash a'zosi Filipp Etter hukumatga murojaat qilib, Shveysariya madaniyatini himoya qilishni qollab quvatlash so'radi. Keyinchalik Geistige Landesverteidigung bu o'zgarish, markalarda, bolalar kitoblarida va rasmiy nashrlar orqali namoyish e'lon qilindi [1][6].

 
Shveysariya 1940 yildan 1944 yilgacha Axis kuchlari tomonidan boshqariladigan hudud bilan o'ralgan edi.
 
Milliy Redoubt mudofaa liniyalari rejasi

1939-yilda Ikkinchi Jahon urushi boshlanishi bilan Shveysariya darhol ro'y berishi mumkin bo'lgan bosqin uchun safarbar qila boshladi. Urush davriga o'tishturg'un kechdi va 1914-yilga qaraganda kamroq tortishuvlarga sabab bo'ldi; mamlakat faqat uch kun ichida to'liq safarbar qilindi.[7] Parlament tezda 61 yoshli harbiy xizmatchi Anri Guisanni general etib tanladi va 3 sentyabrga qadar 430 000 jangovar qo'shin va 210 000 ta yordamchi xizmatlar safarbar qilindi, ularning 10 000 nafari ayollar edi, garchi ularning aksariyati Phoney urushi paytida uylariga jo'natildi. . Eng ko'pi bilan 850 000 askar safarbar qilindi.

Urush paytida, Pan-germanist Neuordnung doktrinasida, Germaniya harbiy qo'mondonligi tomonidan Tannenbaum operatsiyasi kabi batafsil bosqinchilik rejalari ishlab chiqilgan, ammo Shveysariya hech qachon hujum qilinmagan[7].Shveysariya iqtisodiy ustunlik va yaxshi kelajak uchun Germaniyaga harbiy qo'rqitish qo'llashga majbur bo'ldi.Fashistlar tasirida bo'lgan Shveysariya Milliy Harakati siyosiy partiyasi (4,2 million kishidan hech qachon 4,000 dan ortiq a'zosi bo'lmagan,ular 0,1 foizdan kam bo'lgan) tomonidan asosan Shveysariyaning milliy ko'rinishi , demokratiya va fuqarolik erkinliklari an'analari tufayli Germaniya bilan birlashish uchun harakatlar muvaffaqiyatsizlik bilan tugadi[8]. Shveysariya matbuotlari uchinchi Reichni tanqid qilib, uning rahbarligidan tez-tez g'azalandilar. Berlin Shveysariyani o'rta asrdan qoldiq va uning aholisi isyonkor nemis deb tanqid qildi. Shveysariya harbiy strategiyasi chegaralarda turg'un mudofaa strategiyasidan kuchsizlanish va quvib chiqish strategiyasiga o'zgarib, Alp tog'ida kuchli, yaxshi o'ringa-mavqega ega bo'ldi. Ushbu munozarali strategiya asosan qo'rqitish usullaridan biri edi. Fikrimizcha bu Isroilliklarni bosib olishning xarakatlarini ko'payshtirish edi.Bosqin paytida Shveysariya armiyasi iqtisodiy markaz va aholi punktlari ustidan nazoratni o'tkazib yuboradi, ammo Milliy Redubdagi muhim temir yo'l aloqalari va o'tish joylari ustidan nazoratni saqlab qoladi [2][8].

1941-yilda Shveysariyaning yetakchi fashist targ'ibotchisiFrans Burri Xaynrix Ximmlerga xat yubordi, unda u Shveysariya uchun fashistlar davlat to'ntarishi muhimligini muhokama qildi. Burri o'zi va hamkasblari "har qanday vaqtda harakatga tayyor" ekanliklarini va 1800 kishidan iborat yarim harbiy guruhni Shveysariyaning barcha nemis tilida so'zlashadigan harbiy lagerlarida joylashtirishga tayyorligini aytdi [9].

Shveysariya ikki tomondan hamkorlik qilish uchun asos bo'lgan va ko'pincha Axis va ittifoq kuchlari o'rtasida aloqalarni himoya qiluvchi kuch sifatida xizmat qilgan. 1942-yilda Birlashgan Qo'shma Shtatlar Strategik xizmatlar idorasi (OSS) Bernda tashkil etildi. Allen Dulles saʼy-harakatlari tufayli G'arbiy Evropada birinchi AQSh ma'lumotli xizmati paydo bo'ldi. Mudofaalarning Italiyaga bostirib kelishida Shveysariyadagi Strategik xizmatlar idorasi Salerno va Korsiya va Sardiniya orollarini egallash uchun taktik harakatlarni boshqargan[10].

Shveysariyadagi jamoat va siyosiy munosabatlarga qaramay, Shveysariya armiyasidagi ba'zi yuqori martabali ofitserlar fashistlarga xayrixoh edilar: xususan polkovnik Artur Fonjallaz va polkovnik Eugen Bircher boshqargan Shvayzerischer Vaterl va Ndischer Verband. Suzanne uchun xatlar bilan (Fransiya: Lettres Suzanne, Lozanna, Shveysariya, 1949), Shveysariya jurnalist L. R. Savary retrospektiv bu ma'noda qoraladi "ikkinchi Jahon urushi davrida Shveysariya xalqi haqida Gitlerizm yashirin ta'siri, ular ostida bo'lish ongli emas edi"[11].

hamkorlik uchun to'qnashish

tahrir

Shveysariya harbiy qonunida xiyonat va boshqa harbiy jinoyatlarga, masalan, dushman oldida harbiy xizmatdan qochish uchun o'lim jazosi berildi. Ikkinchi jahon urushi paytida 33 kishi fashistlar uchun josuslik qilganlikda ayblanib o'limga hukm qilingan. Urush tugashidan oldin, hukm qilinganlardan 17 tasi o'ldirilgan. Liechtensteinlik bir kishidan tashqari, o'ldirilganlarning hammasi shveytsariyalik edi. Shuningdek, yuzlab boshqa insonlar Germaniya uchun josuslik qilganligi va milliy xavfsizlikka qarshi harakat qilganligi uchun qamoqqa olingan.[12]

1946-yil yanvar oyida Shveysariya hukumati hamkorlik to'g'risida hisobot chop etdi va bu hisobot Shveysariyaning tarixchisi Luc van Dongen so'zlariga ko'ra, jamoat xotirasiga xotira va mukammallik ohangini hamda toza vijdonni ato etdi."Urushning oxiridan 1949-yil aprelgacha Shveysariya Federal Oliy sudi, Shveysariyaning betarafligi va mustaqilligini buzish va xiyonat qilishda ayblanuvchi 102 nafar shveytsariyalik fuqaroga qarshi oltita sud is o'tkazdi. Ba'zi mahkumlarning ishini o'z vaqtida o'tkazmadilar. Martin Gutmannning aytishicha, sudlar Shveysariyaliklarning urush davridagi o'tmishdagi qulay va sodda fikrini mustahkamlashga yordam bergan. Biroq, ular Shveysariya fashistlari harakatining asosiy shaxslarini targ'ib qilib,fashizmdan haqiqiy milliy tozalashni tashkil etishdi. Waffen-SS-dagi ko'plab Shveysariyalik ko'ngillilar kichikroq ayblovlar bilan sudlangan, shu jumladan harbiy xizmatdan qochish, xizmatni buzish va ruxsatsiz chegaradan o'tish kabilardir[13].

1953yilda ikki millatli nemis fuqaroligi bo'lgan Johannes Pauli Bisingen konsentratsion lagerida sodir etilgan jinoyatlar uchun sudga chiqdi. U nafaqat yetti nafar fashist jinoyatchisi ularning uchta sudlanganlardan biri bo'lgan. Barcha ishlar Shveysariya Jinoyat kodeksida ko'rsatilgan, ammo ularning alohida xususiyati hujjatlarida aniq berilgan. Shveysariya politsiyasi 1947-yilda Fransiyaliklardan Shveysariyaga qochib ketgan Pauli haqida xabar olgan edi. Urush jinoyatlariga aloqasi yo'qligini inkor etgan Pauli dastlab dalillar yetishmagani sababli ozodlikka chiqarildi. Biroq, keyingi bir necha yil davomida prokurorlar unga qarshi dalillar va guvohlarning yigʻishgan edi. 1951-yilda Pauli so'roq ostida ikki mahbusni o'ldirishda ishtirok etganini tan oladi. U shuningdek, 1945-yilda SS erkaklari o'tkazib yuborilgan Offenburg qirg'inida asosiy ishtirokchilaridan biri bo'lganligini aytadi. Biroq, o'sha paytda bularning hech biri ma'lum emas edi. 1953-yilda u talonchilik uchun mahbusni o'ldirganligi va boshqa ikki mahbusni hukmsiz o'ldirgani uchun qotil deb topiladi va 12 yillik qamoq jazosiga hukm qilindi. Pauli 1961-yilda qamoqdan ozod etilganidan song 1969-yilda vafot etdi. Tarixchi Martin Faustning aytishicha, Shveysariya fuqarolarining fashistlar urush jinoyatlariga qo'shilishi "bu kungacha deyarli butunlay nemis tarixshunosligi va faqat shveytsariya tarixshunosligida yetarlicha ko'rilmagan mavzu"dir[14].

Nemislarning qonunbuzarliklari

tahrir

Fashist Germaniya Shveysariya havo hududini qayta-qayta buzib kiradi. 1940-yilda Fransiyada bo'lgan jangda nemis samolyotlari kamida 197 marta Shveysariya havo hududini buzib kirdi[15] Bir nechta havo hodisalarida, Shveysariyaliklar 1940-yil 10-may va 17-iyun o'rtasida 11 ta Luftwaffe samolyotlarini urib tushurdilar[1]. Germaniya 5-iyun kuni diplomatik ravishda va 19-iyun kuni ikkinchi notasi bilan norozilik bildirgan. Gitler nemis uchuvchilarini o'ldirish uchun nemis asboblaridan foydalanilganini ko'rganida, ayniqsa g'azabga to'lgan edi. U ular "boshqa tarzda" javob berishini aytdi[1].20-iyun kuni Shveysariya havo kuchlariga Shveysariyaning havo hududini buzgan samolyotlarni to'xtatishni buyurdi. Shveysariya jangchilari o'rniga, g'arq qiluvchi samolyotlarni Shveysariyaning aeroportlarida tushib qolishga majburlashdi. Samolyotga qarshi birliklar hali ham faoliyat yuritmoqda. Keyinchalik Gitler va Hermann Göring Shveysariya aeroportlarini yo'q qilish uchun sabotajlarni yubordilar, ammo ular zarar yetkazishdan oldin Shveysariya qo'shinlari tomonidan qo'lga olingan edi[16]. Urush davomida Shveysariya shimoli chegarasida nemis va shveytsariya qo'shinlari o'rtasida bahslar yuz berdi.   [citation needed]

Qo'shma Shtatlar tomonidan qo'llaniladigan bombalar va Zo'ravonliklar

tahrir

Ittifoqchi samolyotlari Ikkinchi jahon urushi davomida Shveysariya havo hududiga kirib keldi. Jami 6304 ta ittifoqchi samolyotlar urush paytida Shveysariya havo hududini buzib o'tgan [17].

Italiya va Germaniya ustidan bo'lgan tekshuruvlarda qayd etilishicha ba'zi zararli ittifoqchi bombardimonchilar Shveysariya havo hududini qasddan buzgan va urush mahbuslariga aylanishdan ko'ra Shveysariyaning internatsiya ko'proq rozi bo'lgan. Shu yo'sin 100 dan ortiq ittifoqchi samolyot va ularning ekipajlari qamoqqa olingan. Keyinchalik ular urush tufayli sayyohlarning yetishmasligi sababdan bo'shagan turli mehmonxonalarga joylashtirilgan va urush tugashiga qadar saqlangan. 1944-yil iyun oyida Alliedlarning Normandiyaga bostirib kelgani uchun kamida 940 nafar amerikalik samolyotchi Fransiyaga qochishga uringan, ammo Shveysariya hukumati 183 nafar harbiy qochoqlarni ushlab qoldgan. Ushbu samolyotchilar orasida 160 dan ziyod kishilar Lucerna yaqinida joylashgan va fashizm tarafdori Shveysariyalik ofitser Andre Beguin boshchiligidagi Wauwilermoos deb nomlangan Shveysariyaning mahbuslar lagerida qamoqda edilar. Amerikalik qochoqlar 1944-yil noyabr oyida AQSh Davlat departamenti tomonidan Shveysariya hukumatiga qarshi namoyishlar bo'lib, oxir-oqibat ularning ozod etilishini ta'minlagan vaqtgacha Wauwilermoosda qolishdi.[18] Berndagi Amerika harbiy attachélari 1944-yilda Shveysariya tashqi ishlar vaziri Marsel Pilet-Golazni "AQSh aviatorlariga qilingan yomon munosabatlar Germaniyada bombardimon paytida "navigatsiya xatolariga" olib kelishi mumkinligi haqida ogohlantirgan edi"[19].

Shveysariya ham urush paytida ittifoqchilar tomonidan bombardimonlardan azob chekkan. Bu 284 kilometr uzoqlikda joylashgan nemis shahar Ludwigshafen am Rheinga xato qilib o'tilgan o'qlar edi; qirq kishi o'lgan va ellikdan ortiq binolar vayron qilingan, shu jumladan, Germaniyada samolyotga qarshi o'qqa tutishlar, toplarga egalik qilishlarr va Bf 109 qismlarini ishlab chiqaradigan kichik fabrikalar guruhi ed[20][21].

Bomba Shveysariyaning ittifoqdosh havo hududini buzganlik uchun ko'rsatgan yumshoqligini cheklab qo'ydi. Oxir-oqibat, muammo shu qadar yomonlashdiki, ular Axis yoki ittifoqdosh samolyotlar tomonidan buzilganligi va Amerika samolyotlariga vakolatli hujumlar uchun bardoshlik siyosatini nolga tenglashtirildi[22] Ushbu noto'g'ri portlashlar qurbonlari Shveysariya fuqarolari bilan cheklanib qolmay, balki shveytsariyalik jangchilar tomonidan urib tushirilgan tez-tez chalkash Amerika ekipajlari va amerikalik aviachilar tomonidan urib tushirilgan bir nechta shveytsariyalik jangchilar ham bor edi. 1945 yil fevral oyida Shtayn am Reyn, Vals va Rafz ustiga tashlangan ittifoqchi bombalar tomonidan 18 tinch aholi halok bo'ldi. Tortishuvlarga eng qaqshatqich voqea 4 mart 1945 kuni kelib, Bazel va Zekatkrich tasodifan Amerika samolyot tomonidan bombardimon qilindi [23]. Basel temir yo'l stantsiyasiga hujum yo'lovchi poezdni yo'q qilishga olib keldi, ammo hech qanday qurbonlik xabar berilmadi; B-24 Liberator bombasi Zürix ustidan tashlandi, ikkita bino yo'q qilindi va besh fuqaro o'ldi. Ekipaj Germaniyadagi Freiburg hujum qilayotganlariga ishonishlarini ta'kidladi . Jon Helmrixning aytishicha, uchuvchi va navigator imkoniyatni tanlaganida "u maqsadga erishgan marshallingni, maqsadga erishmoqchi bo'lgan shaharni va hatto maqsadga erishayotgan mamlakatni ham yo'qotdi".

Shveysariyaliklar, garchi biroz shubhali bo'lsa-da, bu betaraflikning buzilishini "baxtsiz hodisalar"deb hisoblashdi. Qo'shma Shtatlarga bitta samolyot majbur qilinishi va ularning ekipajlariga hali ham boshpana izlashga ruxsat berilishi haqida ogohlantirildi, havo maydonini buzgan bombardimonchilar esa ushlandi. Amerikalik siyosatchilar va diplomatlar ushbu hodisalar natijasida etkazilgan siyosiy zararni minimallashtirishga harakat qilsalar, boshqalari dushmanroq qarashdi. Ba'zi katta qo'mondonlar Shveysariya "nemis xayrixohlari bilan to'la" bo'lgani uchun uni bombardimon qilishga loyiq deb ta'kidladilar[24]. AQSh armiyasi havo kuchlari bosh qo'mondoni general Genri H. Arnold hatto targ'ibot g'alabasini qo'lga kiritish uchun Shveysariya ustidan qo'lga olingan ittifoqchi samolyotlarni uchayotgan nemislarning o'zlari deya taxmin qilishgan[25]

1943-yildan boshlab Shveysariya Amerika va Britaniya samolyotlarini to'xtatdi, asosan bombardimonchilar, Shveysariyani to'qqiz marta maqsadsiz porvoz, olti marta Shveysariya havo kuchlari jangchilar tomonidan ogohlantirish va to'qqiz marta flak orqali urib tushirish kuzatildi. O'ttiz olti ittifoqchi havo kemasi urib tushirildi. 19431 yil 1-oktyabrda Bad Ragaz yaqinida birinchi amerikalik bombardimonchi urib tushirildi, faqat uch kishi omon qoldi. Ofitserlar internirlangan Davos va airmen Adelboden. Bernda joylashgan AQSh harbiy razvedka guruhining vakili Barnuell Legge (AQSh harbiy attach Shveysariyaga) askarlarga qochmaslikni buyurdi, ammo ularning aksariyati buni diplomatik hazil deb o'ylashdi va uning iltimosiga e'tibor bermadilar[26][27][28].

Yahudiy qochoqlar

tahrir
 
Ella Maillartrning Shveysariyadagi yahudiy qochoqlar haqidagi maqola, 1938 yil, Shveysariya yahudiy muzeyi to'plamida

Germaniya bilan chegaradosh betaraf davlat sifatida Shveysariya fashistlardan qochgan qochoqlarni qabul qilish uchun nisbatan qulay hudud edi. Shveysariyaning qochqoqlar to'g'risidagi qonunlari, ayniqsa Germaniyadan qochgan yahudiylarga nisbatan qat'iy edi va Ikkinchi Jahon urushi tugaganidan beri bu bahs-munozaralarga sabab bo'ldi. 1933-yildan 1944-yilgacha qochoqlar uchun boshpana faqat siyosiy faoliyati tufayli shaxsiy xavf ostida qolganlarga berilishi mumkin edi; irqi, dini yoki etnik kelib chiqishi sababli tahdid ostida bo'lganlarnibundan mustasno edi[29].Bunin dalili sifatidaShveysariya 1933-yildan 1945-yilgacha faqat 644 kishiga boshpana bergan; shundan 252 tasi urush davrida qabul qilingani keltirish mumkin[29]. Boshqa barcha qochoqlar alohida lagerlar tomonidan qabul qilingan va ularga turli ruxsatnomalar, jumladan,lagerlarda yashashga, lekin ishlamaslikka ruxsat beruvchi “tolerantlik ruxsatnomasi” berilgan. Urush davomida Shveysariya 300 000 qochoqni qabul qildi . Ulardan 104 000 nafari Gaaga konventsiyalarida bayon etilgan betaraf davlatlarning huquq va majburiyatlariga muvofiq qabul qilingan xorijiy qo'shinlar edi. Qolganlari chet el fuqarolari bo'lib, ular qabul qilingan yoki lager hokimiyati tomonidan tolerantlik yoki yashash uchun ruxsatnoma olgan. Qochoqlarga ish bilan shug'ullanishga ruxsat berilmagan. Qochoqlarning 60 ming nafari fashistlar ta’qibidan qochgan tinch aholi vakillari bo'lgan. Bu 60 000 kishidan 27 000 nafari yahudiy edi [29]. Bu mavzudagi rasmiy Shveysariya bayonotida asosan Shveysariyaning saxiyligi va bag'rikengligiga etibor berilib, qochqoqlar esa yuk sifatida tasvirlangan. Bu munosabatni Ella Maillartning Londondagi "Haftalik" jurnali uchun 1938-yilgi maqolasida aniq ko'rish mumkin. 10 000 dan 24 000 gacha yahudiy fuqarolik qochoqlarga kirishga ruxsat berilmagan[29]. Bu qochqinlarga "ta'minot kamaymoqda" degan da'vo bilan kirishga ruxsat berilmagan. Kirish rad etilganlarga Shveysariya hukumati vakili: "Bizning kichik qutqaruv qayig'imiz to'lgan", deb takidlagan. Urush so'ngida boshiga qaraganda Shveysariyada yahudiylar soni 18 000 dan 28 000 gacha, umumiy aholisi esa 4 millionga yetgan edi [15][30]. Urushning oxiriga kelib, Shveysariyada barcha toifadagi 115 000 dan ortiq qochoqlarni qidiruvchilar bor edi, bu bir vaqtning o'zida qochqinlarning maksimal sonini anglatgan.[29]

Berndagi Polsha elchixonasi tomonidan boshqariladigan qochqinlarga yordam tarmog'i; Ładoś guruhi . Ushbu tashabbusi orqali minglab yahudiylarni Lotin Amerikasidagi shaxsni tasdiqlovchi hujjatlarni berish orqali ularni o'limdan qutqarib qoldi. Biroq, barcha harakatlar muvaffaqiyatli bo'lmadi va tarmoq Shveysariya hukumati tomonidan fosh etillib va yo'q qilindi [31].

Shveysariyaning yahudiy qochqinlarga munosabati Holokost olimlari tomonidan tanqid qillingan. 1999-yilda xalqaro tarixchilar guruhi Shveysariyani "Xolokostga sherik bo'lganlikda aybdor" deb e'lon qildi, chunki u minglab qochgan yahudiylarni qabul qilishdan bosh tortgan va buning o'rniga ularni fashistr qo'liga muqarrar olim uchun qaytarib yuborish deb baholashdi [32].

 
Harbiy asirlarga tarqatish uchun posilkalar va kitoblar tayyorlanayotganini aks ettiruvchi Xalqaro ta'lim byurosi arxividan olingan fotosurat.

Shveysariya, shuningdek, qochib ketgan Ittifoq harbiy asirlari, shu jumladan Oflag IV-C (Colditz)ga boshpana vazifasini bajargan [33].

Himoya kuĉhlari vakolati

tahrir

Andoza:WWI history by nationUrush paytida har bir qaysi davlat xalqaro huquqda, xususan 1899-1907-yillardagi Gaaga konvensiyalarida ko'rsatilgan "vakolatlar" orqali diplomatik manfaatlarini himoya qilish uchun mustaqil betaraf uchinchi tomonga tayandi. Ikkinchi jahon urushida Shveysariya, ma'lum darajada Qo'shma Shtatlar bu rollarni ikkala tomon uchun ham bajardilar. 1941-yil oxirida AQSh urushga kirganidan so'ng, Shveysariya uning vakolatlarini ham o'z zimmasiga oldi. Shveysariya diplomatlari Germaniyaning Buyuk Britaniya, AQSh, Yugoslaviya, Turkiya Gollandiya Indoneziyadagi manfaatlarini himoya qilish vakolatiga ega edilar. Shveysariya yana Germaniya, Fransiya, Italiya, Vengriya, Ruminiya va Yaponiyadagi Britaniya manfaatlarini himoya qildi. U Vichi Fransiyaning Britaniya, AQSh, Italiya, Misr va Braziliyadagi manfaatlarini ham himoya qilgan. Bu Italiyaning Misr va Braziliyadagi manfaatlarini himoya qilishnitaminladi. U AQShning Germaniya, Fransiya, Italiya, Yaponiya, Xitoy va Daniyadagi manfaatlarinida himoya qildi. Shu bilan birga Yaponiyaning Buyuk Britaniya, Misr va Argentinadagi manfaatlarini himoya qildi. Diplomatlar bu davlatlar bo'ylab sayohat qilib o'n minglab dushman davlatida qamalib qolgan odamlarga o'z vatanlariga qaytishlariga imkon berdi. Shveysariya diplomatlari yana yopiq dushman elchixonalarini ham nazorat qilgan. Harbiy asirlarni, ayniqsa kasal va yaradorlarni himoya qilish alohida ahamiyatga ega bolgan [34].

Harbiy asirlarga ilmiy yordam xizmati (SIAP)

tahrir

1939-yilda Jenevada joylashgan Xalqaro Ta'lim Byurosi (IBE) tomonidan ta'lim masalalariga bag'ishlangan xalqaro tashkilot Harbiy asirlarga ilmiy yordam xizmati (SIAP) tashkil etildi. Loyihani dastlab Shveysariya Federal Kengashi tomonidan moliyalashtirilgan va Xalqaro Qizil Xoch Qo'mitasi (XQXQ) bilan hamkorlikda SIAP Ikkinchi Jahon urushi davrida harbiy asirlarga yarim milliondan ortiq kitoblar taqdim etgan bundan tashqari qamoq lagerlarida ta'lim o'quv guruhlarini tashkil etib ta'lim imkoniyatlarini yaratgan [35].

Fashistlar Germaniyasi bilan moliyaviy munosabatlar

tahrir

Shveysariya savdosi ittifoqchilar va Axis tomonidan blokada qilingan. Har bir tomon Shveysariyaga boshqa bilan savdo qilmaslik uchun ochiqchasiga bosim o'tkazgan. Iqtisodiy hamkorlik va Uchinchi Reichga qarz berish bosqinchilik ehtimoli va boshqa savdo sheriklarining mavjudligiga qarab o'zgarib turardi. 1942-yilda Vichy Fransiya orqali o'tadigan muhim temir yo'l aloqasi uzilib, Shveysariya butunlay Axis bilan o'ralganidan keyin imtiyozlar o'zining eng yuqori cho'qqisiga chiqdi. Shveysariya oziq-ovqatning yarmini va deyarli barcha yoqilg'isini savdosiga tayangan; Biroq, Shveysariya Germaniya va Italiya o'rtasidagi muhim Alp tog' tizmasi bo'ylab o'tuvcchi temir yo'l tunnellarini boshqargan va havo hujumidan nisbatan xavfsiz bo'lgan yerlarda sezilarli elektr energiyasini ishlab chiqarish muofiq bo'lgan. Urush davrida Shveysariyaning eng muhim eksport maxsuloti nozik dastgohlar, soatlar, zargarlik buyumlari (bomba ko'rish joylarida ishlatiladigan), elektr energiyasi va sut mahsulotlari edi. 1936-yilgacha Shveysariya franki dunyodagi yagona asosiy erkin almashtirsa bo'ladigan valyuta edi [36], va ittifoqchilar ham, nemislar ham Shveysariya Milliy bankiga katta miqdorda oltin sotgan. 1940-1945-yillarda Germaniya Reyxsbanki Shveysariya banklariga 1,3 milliard frank (2019-yildagi inflyatsiyaga moslashtirilgan taxminan 18 milliard frank) qiymatidagi oltinni Shveysariya franki va boshqa xorijiy valyutalar evaziga sotdi, ular strategik ahamiyatga ega Volfram kabi materiallarni va betaraf mamlakatlardan neft sotib oldi[29]. Bu oltinlar almashtirilgan yuz millionlab franklar bosib olingan mamlakatlarning markaziy banklaridan talon-taroj qilingan pulga aylantirilgan oltinlari edi. Sharqiy Yevropadagi Holokost qurbonlaridan olingan jami 581 ming franklik "Melmer" oltin Shveysariya banklariga sotilgan[29].

Shveysariya Milliy banki oltin operatsiyalari 1-sentyabr 1939-yil uchun 30-iyun 1945

(CHF millionlarida)[29][lower-alpha 1]
tomonlar olish sotish sof foyda
AQSH 2242.9 714.3 1528.7
BUYUK BRITANIYA 668.6 0 668.6
Kanada 65.3 0 65.3
Germaniya 1231.1 19.5 1211.6
Italiya 150.1 0 150.1
Yaponiya 0 5 −5.0
Portugaliya 85.1 536.6 −451.5
Ispaniya 0 185.1 −185.1
Ruminniya 9.8 112.1 −102.3
Vengrya 0 16.3 −16.3
Slovakiya 0 11.3 −11.3
Turkiya 0 14.8 −14.8
Argentina 32.7 0 32.7
Fransiya 193.2 0 193.2
Gretsiya 0.5 0 0.5
Shvetsiya 77.5 3 74.5
BIS 61.5 18.3 43.2
Bozor 71.6 667.8 −596.2
konfedaratsiya 269.3 1087.9 −818.6
Federal Mint 42.5 45.8 −3.3

1990-yillarda Bruklin ,Nyu-York yahudiylarning Holokost davridagi bank hisoblaridagi aktivlari boʻyicha qoʻzgʻatilgan sud daʼvosi boʻyicha tortishuv Shveysariya hukumatini Shveysariyaning fashistlar rejimi bilan oʻzaro munosabatlari boʻyicha eng soʻnggi va nufuzli tadqiqotni olib borishga undadi. Bergier komissiyasi deb nomlanuvchi ushbu mustaqil xalqaro olimlar guruhining yakuniy hisoboti [29] 2002-yilda chop etilgan [37] va Shveysariyaning Ikkinchi jahon davrida fashistlar tomonidan talon-taroj qilingan san'atni sotish va o'tkazishda Jahon urushi davrida asosiy markaz sifatidagi hujjatlashtirilga [38].

 
Shveysariyaning qurol, o'q-dorilar va sigortalar eksporti (minglab CHF) 1940–1944 [29]

Ittifoqchilarning bosimi ostida 1943-yil dekabr oyida ayrim tovarlar va oziq-ovqat mahsulotlarini olib kirish va olib chiqish uchun kvotalar joriy etildi va 1944-yil oktyabr oyida o'q-dorilar savdosi to'xtatildi. Hech qanday qo'shin yoki "urush yuklari" o'tkazilmasligi kerak edi. Biroq, Germaniya, Italiya va bosib olingan Fransiya o'rtasida temir yo'l orqali yuk tashish davom etdi. Shveysariya bo'ylab urushdan oldin yiliga 6 million tonnaga yaqin Shimoliy-Janubiy tranzit savdosi 2,5 million tonnadan oshdi. Shveysariya, Germaniya Italiyaga ko'mir tashish yo'lini to'sib qo'ygan taqdirda zarur bo'lgan ko'mirni yetkazib berishni to'xtatib qo'yishidan xavotirda edi, Ittifoqchilar esa, ba'zi rejalarga qaramay, Shveysariya bilan yaxshi munosabatlarni saqlab qolishni hohlagani uchun hech qanday chora ko'rmadilar [39].1939-1945-yillarda Germaniya Shveysariyaga 10 267 000 tonna ko'mir eksport qildi. 1943-yilda ushbu import hajmi Shveysariyaning elektr energiya ehtiyojlarining 41% ni ta'minladi. Xuddi shu davrda Shveysariya Germaniyaga 6 077 000 tonna ko'mir ehtiyojida elektr energiyasini sotdi [40].

Shuningdek qarang

tahrir
  • Shveysariya Ikkinchi jahon urushi qurollari ro'yxati
  • Ikkinchi jahon urushidagi Shveysariya samolyotlari ro'yxati
  • Ikkinchi jahon urushi davrida neytral kuchlar

Eslatmalar

tahrir

Andoza:Switzerland topicsPurchases and sales made by the Swiss National Bank to the listed counterparty

Ma'lumotnomalar

tahrir

Andoza:WWI history by nation

  1. ↑ Stackelberg. The Nazi Germany Sourcebook : An Anthology of Texts Stackelberg: . Routledge, October 3, 2003 — 31-bet. ISBN 978-0-203-46392-5. 
  2. ↑ „Gefallen 1916 an der Dreisprachenspitze“ (de). www.suedostschweiz.ch. Qaraldi: 2018-yil 9-dekabr.
  3. ↑ „Introduction“. 2008-yil 2-noyabrda asl nusxadan arxivlangan.
  4. ↑ „Switzerland's forgotten role in saving World War One lives“. bbc.com. BBC (2016-yil 30-may). Qaraldi: 2016-yil 30-may.
  5. ↑ „C2D - Centre for Research on Direct Democracy“. c2d.ch. 2011-yil 6-iyulda asl nusxadan arxivlangan.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Church, Clive H.; Head, Randolph C. (2013), „The shocks of war, 1914–1950“, A Concise History of Switzerland, Cambridge Concise Histories, New York: Cambridge University Press, 209–223-bet, ISBN 978-0-521-14382-0
  7. ↑ 7,0 7,1 "Let's Swallow Switzerland" by Klaus Urner (Lexington Books, 2002).
  8. ↑ 8,0 8,1 Switzerland, National Socialism, and the Second World War. Final Report. (Report). Zürich, Switzerland: Pendo Verlag GmbH. 2002. ISBN 3-85842-601-6. https://www.uek.ch/en/index.htm. 
  9. ↑ Tribelhorn, Marc. „Der Schweizer Hetzer, der den "Anschluss" an Nazi-Deutschland forderte“ (de-CH). Neue Zürcher Zeitung (2018-yil 6-may). Qaraldi: 2024-yil 12-fevral.
  10. ↑ Bruce L. Brager (2006). The Office of Strategic Services (Wayback Machine saytida 2019-02-02 sanasida arxivlangan). MilitaryHistoryOnline.com. Retrieved January 17, 2016.
  11. ↑ Chevallaz, Georges André. The challenge of neutrality: diplomacy and the defense of Switzerland. Lexington Books, 2001. ISBN 978-0-7391-0274-9. 
  12. ↑ Peter Noll: Landesverräter. 17 Lebensläufe und Todesurteile 1942–1944. Huber, Frauenfeld 1980, ISBN 3-7193-0681-X.
  13. ↑ Gutmann, Martin R.. Building a Nazi Europe. Cambridge University Press, 2018-12-20 — 199–201-bet. ISBN 978-1-316-60894-4. 
  14. ↑ Rosch. „Kriegsverbrecher - Der KZ-Führer mit dem Schweizer Pass: Johannes Pauli, ein Leben mit Gewalt“ (de). bz Basel (2020-yil 31-may). Qaraldi: 2023-yil 26-noyabr.
  15. ↑ 15,0 15,1 The Neutrals by Time Life (Time Life Books, 1995) states 25,000
  16. ↑ Essential Militaria, Nicholas Hobbes, 2005
  17. ↑ de:Schweizer Luftwaffe#Im Zweiten Weltkrieg
  18. ↑ Dwight S. Mears, "The Catch-22 Effect: The Lasting Stigma of Wartime Cowardice in the U.S. Army Air Forces," The Journal of Military History 77 (July 2013): 1037–43.
  19. ↑ Olivier Grivat. „POW medal recognises US aviators' suffering“. swissinfo (2013-yil 11-fevral). Qaraldi: 2015-yil 23-oktyabr.
  20. ↑ „Stadtarchiv Schaffhausen : Willkommen beim Stadtarchiv Schaffhausen“. stadtarchiv-schaffhausen.ch.
  21. ↑ „Military Agency Records“. National Archives (2016-yil 15-avgust).
  22. ↑ Regan, Geoffrey. Blue on Blue – A History of Friendly Fire. Avin Books, New York, 1995.
  23. ↑ Halbrook, Stephen. Target Switzerland: Swiss Armed Neutrality in World War II. Da Capo Press, 2003 — 224-bet. ISBN 0-306-81325-4. 
  24. ↑ Prince, Cathryn. Shot from the sky : American POWs in Switzerland. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2003 — 179-bet. ISBN 1-55750-433-4. 
  25. ↑ Petersen, Neal. From Hitler's Doorstep: the Wartime Intelligence Reports of Allen Dulles, 1942–1945. University Park, Pennsylvania: Penn State Press, 1996 — 398-bet. ISBN 0-271-01485-7. 
  26. ↑ Franz Kasperski. „Abgeschossen von der neutralen Schweiz“ (de). Schweizer Radio und Fernsehen SRF (2015-yil 7-sentyabr). Qaraldi: 2015-yil 23-oktyabr.
  27. ↑ „Forced Landing“. climage.ch. Qaraldi: 2015-yil 23-oktyabr.
  28. ↑ „Gedenkstein für Internierten-Straflager“ (de). Schweiz aktuell (2015-yil 23-oktyabr). Qaraldi: 2015-yil 23-oktyabr.
  29. ↑ 29,00 29,01 29,02 29,03 29,04 29,05 29,06 29,07 29,08 29,09 Bergier, Jean-Francois; W. Bartoszewski; S. Friedländer; H. James; H. Junz; G. Kreis; S. Milton; J. Picard et al. (2002). "Final Report of the Independent Commission of Experts Switzerland – Second World War". Zürich: Pendo Verlag GmbH. pp. 107. ISBN 3-85842-603-2. http://www.uek.ch/en/schlussbericht/synthesis/ueke.pdf. 
  30. ↑ Switzerland from the Shoah Resource Foundation accessed February 4, 2009
  31. ↑ Lubrich, Naomi. Passports, Profiteers, Police: A Swiss War Secret (de, en). Basel: edition clandestin, 2021. ISBN 978-3-907262-09-2. 
  32. ↑ Drozdiak, William. „Panel Finds Switzerland Complicit in Holocaust“. The Washington Post (1999-yil 10-dekabr). Qaraldi: 2022-yil 14-yanvar.
  33. ↑ Reid, Pat The Colditz Story, The Latter Days at Colditz
  34. ↑ Leo Schelbert. "Linking the Hideously-Sundered Nations" Neutral Switzerland as Protecting Power" in Leo Schelbert, ed., Switzerland Under Siege 1939-1945: A Neutral Nation's Struggle for Survival (2000) pp 153-182, at p. 156-159.
  35. ↑ Avanzini, Guy. The International Bureau of Education in the service of educational development. UNESCO, 1979 — 51, 80-bet. ISBN 92-3-101733-0. 
  36. ↑ Eichengreen, Barry. Currency Convertibility: The Gold Standard and Beyond, May 16, 1996. ISBN 978-0-203-98429-1. 
  37. ↑ Independent Commission of Experts Switzerland – Second World War. „Switzerland, National Socialism and the Second World War Final Report“. Independent Commission of Experts Switzerland – Second World War. Qaraldi: 2017-yil 25-iyun.
  38. ↑ Laird. „A race against time Swiss urged to provide missing links to Nazi-looted art“. LootedArt.com (2013-yil 7-noyabr). Qaraldi: 2017-yil 25-iyun.
  39. ↑ Helmreich, Dr. Jonathan E. (Summer 2000). „The Diplomacy of Apology: U.S. Bombings of Switzerland during World War II“. Aerospace Power Journal. May 5, 2007da asl nusxadan arxivlandi.
  40. ↑ Golson, p. 294

Qo'shimcha ma'lumotlar

tahrir

Andoza:Switzerland topics

Andoza:WWI history by nationAndoza:WWII history by nation


Manba xatosi: <ref> tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/> tag was found 

"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Jahon_urushlari_davrida_Shveytsariya&oldid=5305598" dan olindi