Lisichansk
Lisichansk (ukraincha: Лисича́нськ [lɪsɪˈtʃɑnʲsʲk]; ruscha: Лисича́нск [lʲɪsʲɪˈtɕansk]) — Ukrainaning Lugansk viloyati Sievierodonetsk tumanidagi shahar. 2020-yilgi munitsipal tasnif islohotidan oldin u viloyat ahamiyatiga ega shahar toifasiga kiritilgan. U Donets daryosining yuqori o'ng qirg'og'ida joylashgan, viloyat markazi Luganskdan taxminan 115 km. U daryoning narigi tomonida Sievierodonetskka qaraydi. Aholisi taxminan 95,031 kishi.
Lisichansk Лисичанськ | |
|---|---|
| Shahar | |
      | |
 Bayroq  Gerb | |
| 48°55′1″N 38°25′50″E / 48.91694°N 38.43056°E | |
| Asos solingan | 17101 |
| Aholisi (2021) |
95 031 |
| Vaqt mintaqasi | UTCEET |
|
| |
Lisichansk munitsipaliteti ma'muriyati tarkibiga Novodrujesk va Priviliya shaharlari kiradi. Sievierodonetsk, Rubijne, Kreminna shaharlari va boshqa eng yaqin shaharlar bilan birgalikda Lisichansk hududi Donbas hududining yirik shahar va sanoat markazini tashkil etadi, aholisi taxminan 353 000 kishini tashkil qilgan (2009).
Lisichansk shahri 2022-yilda Rossiyaning Ukrainaga bosqini davomida, 2-iyulda Rossiya kuchlari va Lugansk Xalq Respublikasi tomonidan bosib olinishi bilan tugallangan Lisichansk jangi vaqtida yirik janglar maydoni vazifasini bajargan[1].
-
"Eski shahar", Komsomolskaya ko'chasi, 1932 yil -
Birinchi ko'mir koni -
"Eski shahar" -
Lisichanskdagi shikastlangan bino, 2014 yil
Aholi
tahrir
2006-yil holatiga ko'ra, etnik aholi soni:[3]
- ukrainlar - 66,7%
- ruslar - 30,5%
- belaruslar - 1%
- Boshqalar - 1,8%
-
Karnaval - Maslenitsa -
Karnaval-Maksim bog'i -
Urush faxriylari -
Shahar kuni -
Shahar kuni
OAV
tahrir- "Novyy put" gazetasi (Yangi yo'l)
- "Aktsent" teleradiokompaniyasi (Accent)
- "Chas Pik" nashriyoti
Manbalar
tahrir- ↑ „Ukraine confirms Russia captured eastern city Lysychansk“ (inglizcha). BBC News (3-iyul 2022-yil). Qaraldi: 3-iyul 2022-yil.
- ↑ „Cities & towns of Ukraine“. Pop-stat.mashke.org. Qaraldi: 19-may 2015-yil.
- ↑ Дністрянський М. Етнополітична географія України: проблеми теорії, методології, практики. — Львів: ЛНУ імені Івана Франка, 2006. — 490 с. (ukraincha)