Maʼdan (arab.; koʻpligi maodin) — 1) oʻrta asr Sharq mualliflari, jumladan, Beruniy, Ibn Sino va boshqa asarlarida kon, metall, ruda, mineral va umuman yer osti foydali qazilma boyliklari maʼnosida qoʻllangan; 2) har bir narsaning asli joyi.[1]

Manbalar

tahrir
  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil