Major
Bu maqolada ichki havolalar juda kam. |
Major (lotincha: major — katta) — 1) koʻp ovozli kompozitorlik musiqa ijodida asosiy garmonik ladlardan biri (aksi minor). Yevropa musiqasida XVI-XVII asrlardan rivoj topdi. Uning tayanch tovushlari (I, III va V pogʻonalari) katta 3 tovushli akkordni hosil qiladi. Major tizimida bastalangan asarlarga koʻproq yorqinlik, koʻtarinkilik ruhi, ijobiy his-tuygʻular xosdir. Major va minor orasidagi qarama-qarshilik musiqa sanʼatining nihoyatda muhim ifoda vositalaridan;
2) keng maʼnoda — lad turi; bosh tayanch pardaga nisbatan katta tersiya intervent oraligʻida joylashgan 3- pogʻona bilan belgilanadi. Shu maʼnoda ioniy, lidiy, miksolidiy kabi tovushqatorlar major xususiyatiga ega. Oʻzbek anʼanaviy musiqasida, ayniqsa, miksolidiy major koʻproq uchraydi[1].
Manbalar
tahrirUshbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |