Maxdiy
Bu maqolada ichki havolalar juda kam. |
Maxdiy (taxallusi; asl ismsharifi Mulla Ahmad oʻgʻli, 19-asr oxiri — Kattaqoʻrgʻon — 20-asr boshlari) — shoir. M. Buxorodagi Jaʼfarxoʻja madrasasini bitirgach, Kattaqoʻrgʻonga qaytib, oʻz mahallasidagi bolalarni oʻkitgan, xattotlik va attorlik bilan kun kechirgan. Asarlari "Turkestanskiy kuryer" gaz. bosmaxonasida "Bayozi Maxdiy" nomi bilan nashr qilingan (1915—16). Bayozda M.ning 4 ming misradan koʻproq sheʼri, Hofiz, Navoiy, Mashrab, Muqimiy, Furqat, Gʻoziy, Amir, Shavqiy, Miriy, Vola, Vidoyi, Ahqar, Noqis sheʼrlari va ular haqida qisqacha maʼlumot hamda Abdurahmon Jomiyning "Qavoidi muammo" ("Muammo qoidalari") risolasi oʻrin olgan. M. ijodida xalqni ilmmaʼrifatga chorlash, yorqin orzu-umidlarni kuylash gʻoyasi harakterlidir. M. gʻazallari Oʻzbekiston FA Sharqshunoslik instituti fondida saqlanayotgan qoʻlyozma bayozlarda uchraydi.[1]
Manbalar
tahrir
|
Bu maqolada boshqa til boʻlimlariga ishorat yoʻq. Siz ularni topib va ushbu maqolaga qoʻshib, loyihaga yordam berishingiz mumkin. |
| Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |