Oq ayol — ingliz-sakson, nemis, slavyan va boshqa folklor anʼanalarida uchraydigan oq libosda ayol arvohi; koʻp hollarda, maʼlum bir Oq ayolning tarixi va qiyofasi baʼzi mahalliy fojia afsonasiga bogʻlangan[1], koʻpincha eri, sevgilisi yoki boʻlajak turmush oʻrtogʻi tomonidan ayolning yoʻqolishi yoki xiyonati bilan bogʻliq[2].

Nemis folklorida oq ayolning qiyofasi bir-biridan farq qiladi: keltlar va keyinchalik ingliz, shuningdek, masalan, Shveysariya afsonalarida, oq ayol koʻrinishi tez-tez tashlandiq qishloqlarda sodir boʻladi, arvohga aylangan ayolning kelib chiqishi nomaʼlum[3], korinishi esa irland  folklor arbobiga oʻxshash boʻlishi mumkin, ancha keyin tashkil etilgan XV-asrdan nemis afsonalari, bu arvoh har doim olijanob oilalar bilan bogʻliq va faqat oilaviy qal’alarda paydo boʻladi. Bunday hikoyalarda oq ayolning paydo boʻlishi koʻpincha oila aʼzolaridan birining oʻlimiga sabab boʻlgan, biroq ayni paytda u oilaning ajdodi boʻlgan, uning koʻrinishi xavf emas, balki biror narsa haqida ogohlantirish sifatida koʻrilgan. Shunga oʻxshash syujetdagi  afsonalar Fransuz folklorida ham  mavjud[4].

Germaniyada, Plassenburgdagi oq ayol Gogentsollerna haqida eng mashhur afsonalari (bu oila aʼzolarining oʻlimini oldindan aytib, 1940-yilgacha, faqat Plassenburgda emas, balki Ansbach va Bayrot kabi boshqa oila qal’alarida ham paydo boʻlgan) va Berlin shahar saroyidan oq ayol haqida[5]. XVI-asrda Bert von Rosenberg (nemis. Bertha von Rosenberg) ota-bobo va Bohemiyada baron von Neigaus va Rosenberg oilasida paydo boʻlgan „oq ayol“ haqida soʻz boradi. Berlin qal’asida uni 1625-1628-yillarda, keyin 1790-yilgacha bir necha marta koʻrishgan, ESBGA koʻra esa — 1840-1850-yillarda koʻrilgan. „Oq ayol“  rus imperatori Anna Ioannovnaga oʻlimidan oldin kelgan edi[6].

Yana qarang

tahrir

Manbalar

tahrir

Adabiyotlar

tahrir
  • Белая женщина // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.