Ummu Kulsum bint Abu Bakr (arabcha: أم كلثوم بنت ابي بكر) Abu Bakr va Habiba binti Xorijaning qizi edi.

Ummu Kulsum bint Abu Bakr
Tavalludi
Umm Kulthum كلثوم

634-yil
Madina, Arabiston
Vafoti 660-yildan so`ng
Hijoz, Arabiston
Otasi Abu Bakr
Onasi Habiba

Biografiya

tahrir

U otasi vafotidan koʻp oʻtmay Madinada tugʻilgan. Vasiyatini eʼlon qilar ekan, qizi Oishaga oʻzi bergan baʼzi xurmo daraxtlarini ikki ukasi va ikki singlisiga meros qilib berish kerakligini aytdi. U otasining istaklarini bajonidil qabul qildi, lekin u Asmadan tashqari yana qaysi singlisini nazarda tutayotganini soʻradi. Unga Habibaning homiladorligini va uning qiz bola ekanligini sexayotganini aytdi.[1]

Ummu Kulsum singlisi Oyshaning nazoratida „mehribonlik va muloyimlik bilan“ voyaga yetdi. Umar Ummu Kulsumning qoʻlini soʻraganda, Oisha rozi boʻlmadi. Uning elchisi xalifaga tushuntirdi: „Sen qoʻpol va qattiqoʻlsan. Agar u senga itoatsizlik qilsa va sen uni kaltaklasang, Ummu Kulsumning ahvoli qanday boʻladi? Abu Bakrning oʻrniga oʻzingga toʻgʻri kelmaydigan yoʻl bilan kirgan boʻlasan.“[2]

Ummu Kulsum oʻzidan qirq yosh katta boʻlgan otasining qarindoshi Talha ibn Ubaydullohga turmushga chiqdi. U Zakariyo, Yusuf (goʻdakligida vafot etgan) va Oisha roziyallohu anhoni dunyoga keltirdi.[3] Talha 656-yilda Tuya jangida halok boʻldi. Keyin Ummu Kulsum (roziyallohu anho) idda saqlayotgan paytida Oisha bilan Makkaga haj safarida hamrohlik qildi.

Shundan keyin u Abdulrahmon ibn Abdulloh al-Maxzumiyga turmushga chiqdi. U unga Ibrohim al-Ahval, Muso, Ummu Humayd va Ummu Usmonni tugʻib berdi.

Oisha (roziyallohu anho) Umarning nabirasi sutdan chiqmagan yoshda boʻlgan Salimni singlisi Ummu Kulsumning huzuriga yuborib, unga oʻn marta emizishni buyuradi lekin u uch marta emizganidan keyin kasal boʻlib qoladi.[4] Shunday qilib, farzandlik munosabatlari toʻliq boʻlmagan va Salim Oyshani koʻrish huquqiga ega boʻlmagan.[5]

Merosi

tahrir

Ummu Kulsum davomchi edi. U Oisha roziyallohu anhodan hadis rivoyat qilgan, ulardan baʼzilarini Buxoriy, Muslim, Nasoiy va Ibn Moja toʻplagan.[6]

Manbalar

tahrir
  1. al-Muwatta Book 36, Number 36.33.40
  2. Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul waʼl-Muluk. Translated by Smith, G. R. (1994). Volume 14: The Conquest of Iran, pp. 101-102. Albany: State University of New York Press.
  3. Muhammad Ibn Sad. Kitab al-Tabaqat al-Kubra, vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Medina, pp. 298-299. London: Ta-Ha Publishers.
  4. wikisource:ar:موطأ_الإمام_مالك/كتاب_الرضاع
  5. Malik ibn Anas. Al-Muwatta 30:7.
  6. Tahdhib al-Kamil al-Mizzi 35/381