Baljuvon bekligi
Baljuvon bekligi yoki Baljuvon viloyati (tojikcha: Бекигарии Балҷувон) – Buxoro amirligidagi maʼmuriy birlik. Hozirgi Tojikiston hududiga toʻgʻri keladi. Maʼmuriy markazi Baljuvon shahri.
|
| ||
| Mamlakat |
 Buxoro amirligi | |
|---|---|---|
| Maʼmuriy markazi | Baljuvon | |
| Bekor qilingan sanasi | 1920 | |
| Xaritada | ||
Baljuvon begi oʻz qoʻl ostidagi yerlarni amlokdor, mirob, amin kabi mahalliy amaldor va diniy rahnamolar yordamida boshqargan.
Tarixi
tahrirSharqiy Buxoro Buxoro amirligiga qoʻshib olingandan soʻng Baljuvon beklikka aylantirildi va bu yerda tez orada „buxorocha tartib“ joriy etildi. Amir tomonidan tayinlangan beklar butun maʼmuriy hokimiyatni oʻz qoʻllarida toʻplashdi[1].
Vose qoʻzgʻoloni
tahrir1887—1888-yillarda Sharqiy Buxoroda Vose boshchiligida dehqonlar qoʻzgʻoloni boʻlib oʻtadi. Qoʻzgʻolonga ogʻir soliqlar, qurgʻoqchilikdan keyin ekinlarning nobud boʻlishi va xalqning ogʻir iqtisodiy ahvoli sabab boʻladi. Qoʻzgʻolon vaqtida Abdulqodir Baljuvon begi edi. U Hisor begi Ostanaqulbek yordamida qoʻzgʻolon bostiriladi. Qoʻzgʻolon rahbari Vose Shahrisabzda Amir Abdulahadxon tarafidan qatl ettiriladi[2].
Aholisi
tahrirAholi zichligi boʻyicha Hisor va Koʻlob bekliklaridan keyin Baljuvon bekligi oʻrin egallagan. Fargʻona viloyati gubernatori Georgiy Arandarenkoning maʼlum qilishicha, Baljuvonda Koʻlobga nisbatan kamroq aholi yashagan[3].
Iqtisodiyoti
tahrirBaljuvon bekligida, asosan, Yaxsuv daryosi boʻyida sugʻoriladigan dalalarning katta maydoni mavjud boʻlib, chorvachilikni rivojlantirish uchun katta imkoniyatlar boʻlgan[4][5].
1896—1917-yillarda beklik hududida rus kon muhandisi va tadbirkor A. P. Juravko-Pokorskiyning korxonasi ishlagan, u yerda mahalliy va rus fuqarolari mehnat qilgan[6].
Manbalar
tahrir- ↑ Искандаров 1963, s. 11.
- ↑ „Vose qoʻzgʻoloni“,
Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi: 2-jild (Beshik — Gidrofizika). Toshkent: „Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi“ Davlat ilmiy nashriyoti, 2001 — 704-bet.
- ↑ Искандаров 1962, s. 21—22.
- ↑ Искандаров 1962, s. 15.
- ↑ Искандаров 1962, s. 109.
- ↑ Искандаров 1963, s. 252.
Adabiyotlar
tahrir- Искандаров Б. И. „I“, . Восточная Бухара и Памир во второй половине XIX в.. Душанбе: АН Таджикской ССР, 1962.
- Искандаров Б. И. „II“, . Восточная Бухара и Памир во второй половине XIX в.. Душанбе: АН Таджикской ССР, 1963.