Vikipediya

Iveco

 

IVECO N.V.
Turi Ochiq aksiyadorlik kompaniyasi
Tarmogʻi Avtomobilsozlik
Egasi Iveco Group
Qachon asos solingan 1-yanvar, 1975-yil (49 yil avval) (1975-01-01)
Hududiy xizmati Global
Asoschi(lari) Stellantis Italy
Rahbariyat Gerrit Marx (CEO)
Mahsulot(lar)i
Aylanma daromadi ▲ Andoza:Currency/Type12,6 mlrd (2021)
Ishchilar soni Approximately 34 000 (2021)
Shoʻba korxonalari
Transportation

Industrial

Vebsayti iveco.com

IVECO, (toʻliq nomi Industrial Vehicles Corporation – Sanoat avtomobillari korporatsiyasi), Italiya-Fransiya transport vositalari ishlab chiqaruvchi transmilliya korporatsiyasi. U yengil, oʻrta va ogʻir tijorat avtomobillarini loyihalashtiradi va ishlab chiqaradi. IVECO nomi birinchi marta 1975-yilda italyan, fransuz va nemis brendlarining birlashuvidan keyin paydo boʻlgan[1]. Uning ishlab chiqarish zavodlari Yevropa, Xitoy, Rossiya, Avstraliya va Lotin Amerikasida joylashgan boʻlib, 160 dan ortiq mamlakatlarda 5000 ga yaqin savdo va xizmat koʻrsatish shoxobchalariga ega. Kompaniyaning butun dunyo boʻylab taxminan 10 milliard € aylanmaga ega, 150 000 dan ortiq tijorat avtomobillarini ishlab chiqargan.[2] Kompaniya 2022-yil 1-yanvarda CNH Industrial kompaniyasidan ajralib chiqdi. Niderlandiyaning Amsterdam shahrida tashkil etilgan Iveco Group NV xolding kompaniyasining shoʻba korxonasi sifatida tashkil etildi.

Tarixi

tahrir

IVECO 1975-yil 1-yanvarda besh xil brendning birlashuvi bilan tashkil etilgan: FIAT Veicoli Industriali (shtab-kvartirasi Turinda), OM (Breshia, Italiya), Lancia Veicoli Speciali (Italiya), Unic (Fransiya) va Magirus-Deutz (Germaniya)[3].

Birlashishdan soʻng, yangi tashkil etilgan IVECO oʻzining assortimentini, ishlab chiqarish korxonalarini va savdo tarmogʻini asl brendlarni saqlab qolgan holda muvofiqlashtirishni boshladi. 1975-yildan 1979-yilgacha IVECO assortimenti 200 ta asosiy model va 600 ta versiyani oʻz ichiga olgan[4][5]. 1977-yilda yengil va oʻrta vaznli IVECO Zeta seriyasi taqdim etildi. FIAT-OM diapazonini Unic va Magirus qatorlari bilan birlashtirish 1980-yilga kelib yakunlandi[6] IVECO samaradorlikni oshirish va motor ishlab chiqarishni rivojlantirish ustida ishlay boshladi[6]. 1978-yilda IVECO yengil avtomobillar assortimentidagi birinchi mahsulot – Dailyni chiqardi[7].

1980-yilda IVECO ogʻir sanoat avtomobillari uchun turbo dizel dvigatelini yaratdi[8].

1984-yilda IVECO Italiyada eng koʻp sotilgan va Yevropa bozorida muvaffaqiyatli boʻlgan TurboStar[9] ogʻir yoʻl avtomobilini ishga tushirdi va yetti yil ichida jami 50 000 dona sotdi[10].

1985-yilda IVECO birinchi toʻgʻridan-toʻgʻri inyeksiyali yengil dizel dvigatelini ishlab chiqardi[11].

1986-yildan IVECO Sp A. Yevropaning Ford yuk mashinalari boʻlimi bilan qoʻshma korxona boʻlgan Iveco Ford Truck Ltd kompaniyasida 52% ulushga ega edi. Ford zavodlari IVECO assortimentidagi asosiy avtomobillarni ishlab chiqarish va sotishni oʻz zimmasiga oldi va Ford Cargo ishlab chiqarishni davom ettirdi[12]. 1980-yillarning oʻrtalarida Piacenza shahrida damperlar va qurilish maydonchalari ishlab chiqaradigan Astra Veicoli Industriali Iveco Group tarkibiga kirdi[13].

1989-yilda tijorat transport vositalariga mos keladigan ifloslantiruvchi chiqindilarni kamaytirish uchun EGR bilan birinchi dizel dvigatel ishlab chiqarildi va oʻsha yili Daily seriyalarida qoʻllana boshladi[12].

1990-yilda guruh Pegaso sanoat avtomobil ishlab chiqaruvchisiga tegishli boʻlgan Ispaniyaning ENASA sanoat kompaniyasining 60% nazorat paketini sotib oldi[12]. 1990-yillarda EuroCargo, EuroTech, EuroTrakker va EuroStar avtomobillari assortimentiga toʻliq oʻzgartirish kiritdi[12]. EuroCargo va EuroTech 1992 va 1993 yillarda mos ravishda “Yil yuk mashinasi” deb topilgan va ketma-ket ikki yil davomida berilgan[14]. Seddon Atkinson kompaniyasini 1991-yilda sotib oldi[15]. Oʻsha yili Xitoyning Nankin motor korporatsiyasida birinchi TurboDaily yigʻish liniyasi ochildi[16]. 1991-yilda IVECO kalendar yili oxirida Shimoliy Amerika bozoridan chiqishini eʼlon qildi[17].

1992-yilda IVECO Avstraliyada sanoat avtomobillarining asosiy konstruktorini oʻz zimmasiga oldi va dastlab International Trucks Australia deb nomlangan kompaniyani tashkil etdi[18]. 2000-yilda u Iveco Trucks Australia Limited deb oʻzgartirildi[15].

1998-yilda oʻzgaruvchan geometriyali turbinali birinchi dizel dvigatel va ogʻir sanoat transport vositalari uchun birinchi umumiy relsli dizel dvigateli Cursor 10 ishga tushirildi[19].

2003-yilda IVECO dastlab Renault bilan qoʻshma korxonaning bir qismi boʻlgan Irisbusni butunlay sotib oldi[20]. 2004-yilda dvigatellar ishlab chiqarish uchun asosiy brend – IVECO Motors taqdim etildi; keyingi yili u yangi tashkil etilgan Fiat Powertrain Technologies tarkibiga kiritildi. 2004-yil oxirida Iveco va Xitoyning Shanghai Automotive Industry Corporation (SIAC) kompaniyasi oʻrtasida kelishuvga erishildi[21].

2006-yilda Iveco 1200 ta Irisbus avtobuslari parki bilan Turindagi Qishki Olimpiya oʻyinlariga homiylik qildi[22]. Bir yil oʻtib, IVECO Yangi Zelandiyaning regbi boʻyicha All Blacks jamoasi homiysi boʻldi[23]. 2009-yilda IVECO Ferrari Racing Teamga homiylik bilan birga Moto GP uchun yuk mashinalari va tijorat avtomobillari yetkazib beruvchisiga aylandi[24][25].

Imkoniyatlar

tahrir

IVECO 16 mamlakatda 27 ta ishlab chiqarish zavodi va 6 ta tadqiqot markaziga ega. Yevropadan tashqarida kompaniya Xitoy, Rossiya, Avstraliya (2022-yil iyun oyida zavod ishlab chiqarishni toʻxtatgan), Janubiy Afrika[26] va Lotin Amerikasida ishlaydi. Barcha zavodlar ISO 9001-vision 2000 (jarayon boʻyicha sifat menejmenti) va ISO 14000 (atrof-muhitni boshqarish) sertifikatlariga ega.

Qoʻshma korxonalar

tahrir
  • Naveco (Nankin, Xitoy), Naveco brendi tomonidan ishlab chiqarilgan yuk mashinalari
  • SAIC-Iveco Hongyan (Chongqing, Xitoy), Hongyan brendi tomonidan ishlab chiqarilgan yuk mashinalari

SCR texnologiyasiga ega Yevro VI dvigatellari

tahrir

Cursor va Tector seriyali IVECO dvigatellari Evro VI standartlariga javob beradi[27]  Yuqori samarali SCR (HI-eSCR) texnologiyasini qoʻllash orqali[28] ishlab chiqariladi. Ushbu texnologiya chiqindi gazlarini yoqish va keyingi tozalash jarayonlarini optimallashtiradi, isteʼmolni kamaytiradi va NOx chiqindilarini konvertatsiya qilishda yuqori samaradorlikka erishish imkonini beradi[29]

Elektr uzatma

tahrir

IVECO 1986-yilda elektr dvigatelli birinchi Dailyni ishlab chiqdi[30]; Keyinchalik assortiment yuk mashinalari va shahar avtobuslarini oʻz ichiga olgan holda kengaytirildi[31].

 

Galereya

tahrir
  •  
    20140yil Iveco Daily 35 S13 furgon
  •  
    2019 Iveco S-Way
  •  
    2015-yil Iveco Eurocargo
  •  
    2017-yil Iveco Tector
  •  
    2018-yil Iveco 682
  •  
    2007 yil Iveco Stralis
  •  
    2016 yil Iveco Trakker
  •  
    2016 yil Iveco Bus Evadys
  •  
    2017 yil Iveco avtobus chorrahasi
  •  
    2018 Iveco Stralis X-Way

Manbalar

tahrir
  1. ↑ Bonfiglioli Consulting: Il Lean Thinking dalla produzione alla progettazione. Pensare snello in ufficio tecnico per innovare la progettazione e diventare più competitivi. 5 casi italiani di successo, 2010: Milano – p. 103
  2. ↑ „Fiat Industrial 2011 Annual Report“. Fiat Industrial.
  3. ↑ „History of Iveco / 1975–1984“. fiatindustrial.com. Qaraldi: 2013-yil 4-aprel.
  4. ↑ Condolo, Massimo (September 2005), IVECO 1975–2005 (italyan), Fondazione Negri, ISBN 8889108045
  5. ↑ Sanguineti, Raffaele; Zampini Salazar, Carlo Felice (1994), „IVECO Story“, The world of Transport, Norden Publishing House Ltd.: 144
  6. ↑ 6,0 6,1 Norbye, Jan (September 1982). Kennett, Pat. ed. "Intertruck: Italy". TRUCK (London, UK: FF Publishing Ltd): 27. 
  7. ↑ „Fiat Industrial 2011 Annual Report“. Fiat.
  8. ↑ Condolo, pp. 28–29
  9. ↑ John Carroll, Peter James Davies: Tractor & Trucks, 2007 Hermes House – p. 7
  10. ↑ Sanguineti & Zampini Salazar, pp. 202
  11. ↑ „History of Iveco 1984–1994“. Fiat Industrial Official. 2012-yil 26-iyunda asl nusxadan arxivlangan.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 John Carroll, Peter James Davies: The Complete Book of Tractor & Trucks, 2000 Lorenz Books – p. 408
  13. ↑ Condolo, p. 11
  14. ↑ Condolo, pp. 146–147
  15. ↑ 15,0 15,1 Condolo, p. 10
  16. ↑ Sanguineti & Zampini Salazar, pp. 230
  17. ↑ Zverina. „Iveco to end U.S. truck sales next year“. UPI Archives. United Press International, Inc. (1990-yil 10-sentyabr). 2020-yil 5-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan.
  18. ↑ Iveco acquires International Aust Truck & Bus Transportation June 1992 page 9
  19. ↑ „History of Iveco 1995–2004“. Fiat Industrial Official. 2012-yil 26-iyunda asl nusxadan arxivlangan.
  20. ↑ Pavlinek, Petr (2008), A Successful Transformation?: Restructuring of the Czech Automobile Industry, Springer, 151-bet
  21. ↑ „Concluso Accordo TRA IVECO, Fiat Powertain Technologies (FPT) E Saic Motor Coperation NEL Settore Dei Motori Medi e Pesanti“ (it). 2015-yil 24-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 3-oktyabr.
  22. ↑ „The Fiat Group and the Torino 2006 Olympic Winter Games“.
  23. ↑ „Iveco & All Blacks, quando il gioco si fa duro“ (it). repubblica.it (2007-yil yanvar). Qaraldi: 2015-yil 27-noyabr.
  24. ↑ „Official Sponsor“. MotoGP Official website.
  25. ↑ „Fornitori Ufficiali“ (it). Ferrari Official website. 2012-yil 15-iyunda asl nusxadan arxivlangan.
  26. ↑ „Homepage“. IVECO. Qaraldi: 2022-yil 18-iyul.
  27. ↑ „Fiat Industrial 2011 Sustainability Report“. Fiat Industrial.
  28. ↑ „Fiat Industrial 2011 Sustainability Report“. Fiat Industrial.
  29. ↑ „Fiat Industrial 2011 Sustainability Report“. Fiat Industrial.
  30. ↑ Raffaele Sanguineti, Carlo Felice Zampini Salazar: IVECO Story. The world of Transport, 1994 Norden Publishing House Ltd. – p. 330
  31. ↑ International Energy Agency, Organisation for Economic Co-Operation and Development: Hydrogen and Fuel Cells, 2004 OECD Publishing – p. 143 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Iveco&oldid=5223485" dan olindi