Mixail Ionov

Mixail Yefremovich Ionov (1846-yil 12 (24)-mart — taxm. 1919-yillar) — rus piyoda qoʻshinlari generali (1907), Turkiston yurishlari qatnashchisi, Semirechenskiy kazak armiyasining atamani. Qoʻqon xonligini tugatishda alohida jonbozlik koʻrsatgani uchun imperator Aleksandr II tomonidan „Qoʻqon xonligini zabt etgani uchun“ medali medali bilan taqdirlangan.

Mixail Ionov
Tavalludi	1846-yil 12-mart (24-mart)
Vafoti	1919-yil
Fuqaroligi	Rossiya imperiyasi
Qoʻshin turlari	Kazak armiyasi piyoda qo'shinlari
Unvoni	piyoda generali
Jang/urush	Oʻrta Osiyoning Rossiya imperiyasi tomonidan bosib olinishi
Mukofotlari

Tarjimayi holi

Mixail Ionov 1846-yilda tugʻilgan. Kadet korpusi va 2-harbiy Konstantinovskiy maktabining oʻquvchisi, 1866-yilda u Orenburg (keyinchalik 1-Turkiston) batalyonida ikkinchi leytenant unvoniga sazovor boʻlgan; 1867-1868-yillarda batalon safida Buxoroni zabt etishda qatnashgan. Leytenant unvoni, Sankt-Peterburg ordenlari bilan taqdirlangan.

1873-yilda Turkiston otryadining Jizzax kolonnasi tarkibida Xivaga safar qildi, Shayx-Ariq chorrahasida jangda muvaffaqiyatga erishdi. Kapitan unvonini oldi va Muqaddas Vladimir ordeni ordeni bilan taqdirlandi.1875-yilda Qoʻqonda qoʻzgʻolon koʻtarilgach, Ionovning rotasi general Kaufmanning asosiy kuchlari tarkibiga kirdi. Maxram jangidagi muvaffaqiyat uchun Ionov mayor unvoni va Sankt-Peterburg ordeni oldi. Andijonga qilgan birinchi hujumi uchun (1875-yil 1-oktyabr) 1876-yil 29-dekabrda Ionov 4-darajali Sent-Jorj Ordeni ordeni bilan taqdirlandi.

1881-yilda podpolkovnik darajasiga koʻtarilgan Ionov 1883-yilda 2-Turkiston batalyoniga komandir etib tayinlanadi; 1886-yilda polkovnik darajasiga koʻtarildi.

" VES " dan surat

1891-yilda Ionov sobiq Qoʻqon xonligi hududlarini afgʻon va xitoy hujumlaridan himoya qilish uchun Turkiston chiziqli batalyonlari va kazaklarining ov otryadlari bilan Oloy va Pomirga yuboriladi. Otryad tarkibiga podpolkovnik Grombchevskiy va topograf Benderskiy ham boʻlgan. Ular ilmiy tadqiqotlar va hududni xaritalash ishlari bilan shugʻullanadi. Ionovning Pomirdagi hal qiluvchi harakatlari xalqaro miqyosda katta shov-shuvga sabab boʻldi: ingliz agentlari Davison va Yanghazband hibsga olindi, Xitoy chegara amaldori Chan Sarikoʻl tizmasidan Qashqarga haydab yuborildi. Kelgusi yilning yozida Pomirni xaritaga tushirish va ruslar ishtirokini kuchaytirish ishlari davom ettirildi. 12-iyulda Alichur, Ionov otryadi afgʻon harbiy postiga yetib keldi. Post boshlig‘i kapitan G‘ulom Haydarxondan Rossiya hududini tark etish so‘ralgan, biroq Haydarxon bu hudud Afg‘onistonga tegishli ekanligini daʼvo qilgan va o‘z navbatida ruslardan uni tark etishni talab qilgan. Bir necha soat davom etgan muzokaralardan soʻng kelishuvga erishilmagan, Ionov oʻz askarlariga afgʻonlarni qurolsizlantirishni buyurgan. Ikki oʻrtada boʻlib oʻtgan kurashda kapitan Gʻulom Haydarxon va 7 nafar afgʻon askari halok boʻldi, qolganlari qochib ketishdi. Rossiya tomonida uch kazak yaralangan.

„Qoʻqon xonligini zabt etgani uchun“ medali

Oʻlim sanasi aniq maʼlum emas, M. Y. Ionovning soʻnggi ishonchli eslatmasi 1919-yilga toʻgʻri keladi (u Kolchak qoʻshinlariga murojaat yozgan), 1920-yillarning boshlarida tasdiqlanmagan maʼlumotlarga koʻra Jarkent yaqinida magʻlubiyatga uchragan Annenkov oq gvardiyachilari qoldiqlarini taʼqib qilayotgan Qizil Armiya otryadlari bilan boʻlgan jangda Kulja yaqinida halok boʻlgan. Boshqa maʼlumotlarga koʻra, u inqilobchilar tomonida boʻlgan, 1923-yilda vafot etgan. Umrining soʻnggi yillarida Qizil Armiya piyoda maktablaridan birida dars bergan. M. Y. Ionovning nevarasi Natalya Kareeva (sanʼatshunoslik nomzodi) tasdiqlashicha 1924-yil 16-yanvar kuni Olma-Ota shahridagi uyida yurak yetishmovchiligidan vafot etgan.