Trianon shartnomasi

Toʻliq nomi: Trianon tinchlik shartnomasi ;
Imzolangan sanasi	4 iyun 1920
Imzolangan joyi	Katta Trianon, Versal, ; Fransiya
Kuchga kirishi	26 iyul 1921
Shartlari	Vengriya va Antantaning buyuk davlatlari tomonidan ratifikatsiyalash
Imzolangan	Vengriya qirolligi Birlashgan Qirollik; Itliya qirolligi (1861—1946); 3-Fransiya respublikasi; AQSH (shartnomani ratifikatsiya qilmagan); Yaponiya imperiyasi Boshqa ittifoqchilar Belgiya ; Andoza:Country data Королевство Греция ; Andoza:Country data Китай Китайская республика ; Югославия Королевство СХС ; Куба Куба ; Andoza:Флагификация ; Andoza:Флагификация ; Andoza:Country data Польша Польская Республика, ; Португалия Португальская республика ; Andoza:Флагификация ; Таиланд Сиам ; Чехословакия Чехословацкая Республика ;
Saqlanadigan joyi	Fransiya
Tillari	fransuzcha: Traité de Trianon

Trianon tinchlik shartnomasi Birinchi jahon urushida gʻolib chiqqan davlatlar va magʻlubiyatga uchragan Vengriya (Avstriya-Vengriyaning merosxoʻr davlatlaridan biri sifatida) oʻrtasida tuzilgan. 1920 yil 4-iyunda Versalning Katta Trianon saroyida imzolangan. 1921 yil 26-iyulda kuchga kirgan. "Asosiy ittifoqchi va birlashgan buyuk davlatlar" tomonidan shartnomani AQSH, Buyuk Britaniya, Fransiya, Italiya, Yaponiya hamda Belgiya, Gretsiya, Xitoy, Serblar Qirolligi, Xorvatlar va Slovenlar, KubaNikaragua, Panama, Polsha, Portugaliya, Ruminiya, Siam (Tailand) va Chexoslovakiya imzoladilar. Tinchlik shartnomasi Versal tinchlik shartnomasi, Sen-Jermen shartnomasi, Neyi shartnomasi va kuchga kirmagan Sevr shartnomasi Versal tizimining ajralmas qismi edi.

Xulosa asosi

Antanta davlatlarining Germaniya va Avstriyaga nisbatan Vengriya bilan tinchlik shartnomasini keyinroq imzolashlari mamlakatdagi ogʻir tashqi va ichki siyosiy vaziyat bilan bogʻliq boʻlib, bu inqilobiy jarayonning chuqurlashishiga va chet el interventsiyasiga olib keldi.

1918-yil kuzida Avstriya-Vengriya imperiyasi qulaganida, Aster inqilobi natijasida Vengriyada respublika eʼlon qilindi. Avstriya-Vengriya 1918-yil 3-noyabrda Padua yaqinidagi Justi villasida Antanta bilan taslim boʻlish va sulh tuzish toʻgʻrisida bitim imzolagan boʻlsa-da, Vengriya oʻsha vaqtga kelib uning tarkibidan ajralib chiqqanini eʼlon qilgan edi. Shuning uchun koʻpchilik yangi sulh tuzishni zarur va foydali deb hisobladi. Natijada, 1918-yil 13-noyabrda graf Mixay Karoyining yangi demokratik hukumati Belgradda Vengriya Respublikasi nomidan Antanta bilan yangi sulh tuzadi. Biroq, Antanta delegatsiyasiga boshchilik qilgan fransuz marshali Bolqondagi ittifoqchi kuchlar qoʻmondoni, Lui Franchet dʼEspere, kutilmaganda Vengriyaga Padua paktida nazarda tutilganidan ancha qattiqroq shartlar qoʻydi.

President Mihály Károlyiʼs speech after the proclamation of the First Hungarian Republic on 16 november, 1918

Fayl:Bela Linder's pacifist speech on 2-noyabr 1918-yil.webm

film: Béla Linder's pacifist speech for military officers, and declaration of Hungarian self-disarmament on 2-noyabr 1918-yil.

Newsreel about Treaty of Trianon, 1920

Yosh respublika Antanta faqat tinchlik shartnomasi imzolangandan keyingina olib tashlashga vaʼda bergan iqtisodiy blokada va harbiy-siyosiy bosim ostida qoladi. 1918-yil noyabr oyida Karoyi mamlakat qurolli kuchlari sonini sezilarli darajada qisqartirdi va natijada Chexoslovakiya, Ruminiya va Yugoslaviya qoʻshinlari 1918—1919-yillarning qish oyida muvaffaqiyatli harbiy amaliyotlar oʻtkazib, Vengriyaga qarashli yerlar hisobiga oʻz hududlarini kengaytirib oldi. 1919-yil 21-fevralda Parijdagi tinchlik konferensiyasida Fransiya vakili Andre Tardyoʻ boshchiligidagi maxsus komissiya "oʻntalik kengashi"ga qarama-qarshi boʻlgan Vengriya va Ruminiya qoʻshinlarini butun toʻqnashuv chizigʻi boʻylab olib chiqib ketish va natijada hosil boʻlgan neytral hududga Fransiya, Buyuk Britaniya, Italiya va Amerika Qo'shma Shtatlari qo'shinlarini olib kirishni taklif qildi.

1919-yil 20-martda Fransiya polkovnik Fernan Uiks tomonidan Vengriyaga ultimatum notasini yuborganida, unda Vengriyadan nota tuzilayotgan vaqtda vengriya qoʻshinlari joylashgan chiziq boʻylab oʻzining yangi chegaralarini tan olishni talab qiladi. Karoyi bu muhim hududlarni yo'qotish ekanligini anglatishini anglab yetadi va prezidentlikdan voz kechib, hokimiyatni (bu murakkab muammoni hal qilish zaruriyatini) sotsial-demokratlar qoʻliga topshiradi. Ular esa kommunistlar bilan birlashib, rasmiyatchilik uchun Shandor Garbay (amalda esa Bela Kun) boshchiligida yangi koalitsiya hukumatini tuzadilar va 21-martda Vengriya Sovet Respublikasini e'lon qildilar.

Bela Kun Antanta bilan tinchlik shartnomasini tuzishga harakat qiladi va hatto Budapeshtda Janubiy Afrika Ittifoqining bo'lajak Bosh vaziri general Yan Smets bilan uchrashadi, ammo Angliya va Fransiya bu muzokaralarga hech qanday munosabat bildirmaydi. Umuman olganda, Sovet Vengriyasi bolsheviklar Rossiyasi va jahon sotsialistik inqilobining yordamiga tayanib, g'alaba qozongan mamlakatlarning sharoitlarini yengillashtirishga umid qilmadi. Antanta davlatlari Sovet Vengriyasining ahvolini keskinlashtirishga harakat qilib, mamlakatni to'liq blokada qildilar, so'ngra Ruminiya va Chexoslovakiya qo'shinlarini qurollantirish va ularning harbiy xizmatchilari bilan ta'minlab, to'g'ridan-to'g'ri harbiy aralashuvni boshladilar. Avvaliga, Vengriya Qizil Armiyasi mudofaalanadi, soʻngra qarshi hujum boshlab Slovakiya Sovet Respublikasini Slovakiyaning janubiy va sharqiy hududlarida tashkil etilganini e'lon qildi.

Imzolash marosimi bo'lib o'tgan Katta Trianon zali.

Vengriya "qizillari" Chexoslovakiya qoʻshinlarini magʻlub etgandan soʻng, AQSh prezidenti Vudro Vilson Vengriya hukumatiga Vengriya chegaralarini belgilash boʻyicha muzokaralar olib borish uchun Parijga taklifnoma yuborishga majbur boʻldi. VSR hukumati, shuningdek, Fransiya bosh vaziri Klemensodan ultimatum oladi. Ultimatumda Vengriya Qizil Armiyasini Slovakiyadan olib chiqib ketishni va uni 3-noyabr kuni tuzilgan sulh bilan belgilangan demarkatsiya chizigʻidan tashqariga olib chiqishni talab qiladi va buning evaziga Ruminiyaga harbiy aralashuvini tugatishga vaʼda beradi.

Vengriyaning sotsialistik rahbariyati bu shartlarni qabul qilgan boʻlsa-da, Antanta davlatlari nafaqat tinch yoʻl bilan kelishuvga yoʻl qoʻymadilar, balki Vengriyada Sovet hokimiyatining qulashi bilan yakunlangan VSRga qarshi qurolli hujumni davom ettirib, oʻz majburiyatlarini ham bajarmadilar. Shundan keyingina Antanta Versalda tinchlik shartnomasini tuzish boʻyicha rasmiy muzokaralarni boshlashga rozi boʻldi. Aslida, Vengriya chegaralari masalasi Antantaning Oliy Kengashi tomonidan 1919-yil may-iyun oylarida allaqachon hal qilingan edi.

Versaldagi muzokaralar va shartnoma imzolanishi

Vengriyalik muzokarachi Albert Apponi (1928-yil fotosurati).

Vengriya aksilinqilobchi va antikommunistik "oqlar" boshchiligidagi toʻlqinda hokimiyatga kelgan "Monarxsiz monarxiya"da regent unvonini olgan kontr-admiral Miklosh Xorti Antanta davlatlari uchun ko'proq ma'qul bo'lgan boʻlsada, ammo tinchlik muzokaralari shartlari Vengriya uchun foydali bo'lmadi. Vengriya bilan tinchlik shartnomasini ishlab chiquvchilar orasida chexiyalik siyosatchi va diplomat Edvard Benes ham bor edi, u Chexoslovakiya tashkil qilganlaridan biri bo'lib, u rasmiy Budapeshtga nisbatan qat'iy talablarni talablar qoʻyib, Birinchi Jahon urushining boshlanishiga Venadan ko'ra Budapesht ko'proq aybdor deb hisoblaydi. Fransiya manfaatdorligi shunda ediki, Vengriyani o'rab turgan katta hududlarni egallab olish va Gabsburg monarxiyasining qayta tiklanishiga yo'l qo'ymaslik uchun "Kichik Antanta" sifatida tanilgan Chexoslovakiya, Ruminiya va Yugoslaviyaning anti-Vengriya ittifoqini tuzilishiga olib keldi.

1920-yil 7-yanvarda muzokaralar uchun Parijga tarkibiga yettita rasmiy vakil (ular orasida Pal Teleki, Istvan Betlen va Shandor Popovich) kirgan graf Albert Apponi boshchiligidagi Vengriya delegatsiyasi keldi. 1920-yil 15-yanvarda Vengriya vakillariga tinchlik shartnomasi loyihasi taqdim etildi. Vengriya delegatsiyasining noroziliklariga qaramay, Antanta davlatlari faqat kichik imtiyozlar va kichik tuzatishlarga rozi boʻlishdi. Shunday qilib, Vengriya qurolli kuchlarining soni masalasida ular faqat jandarmeriya va politsiya soniga oid soʻzlarni yumshatishga ruxsat berishdi. Dastlabki shartnoma loyihasidagi “Vengriya Respublikasi” va “Vengriya respublika hukumati” iboralari Vengriya delegatsiyasining iltimosiga binoan “Vengriya” va “Vengriya milliy hukumati” iboralari bilan almashtirildi, chunki 1920-yilning 1-martida Vengriyada monarxiya qayta tiklanganligi eʼlon qilingan edi. Mohiyati boʻyicha yagona oʻzgartirish Vengriya dengiz flotining Dunaydagi chegarasining koʻpayishi (120 va 122-moddalar) edi. Tinchlik shartnomasining asosiy shartlarini oʻzgartirishga erisha olmagan Apponi delegatsiyasi 1920-yil mart oyining oxirida uyga qaytadi.

Agosht Benard boshchiligidagi Vengriya delegatsiyasining Trianon shartnomasini imzolash marosimiga kelishi.

1920-yil 8-martda Londondagi Tashqi ishlar vazirlari kengashi oxirgi marta Vengriya chegaralari masalasini muhokama qilishga kirishdi: Buyuk Britaniya Bosh vaziri Devid Lloyd Jorj oldingi shartlarni qayta koʻrib chiqishga ruxsat berdi, ammo fransuz diplomati Filipp Bertelot bunday qayta koʻrib chiqish imkoniyatini rad etdi. Shu bilan birga Parij tinchlik konferensiyasining yangi raisi va Fransiya bosh vaziri boʻlgan Aleksandr Milyeran 1920-yil 6-mayda Vengriya delegatsiyasiga tinchlik shartnomasining soʻnggi shartlari bayon qilingan matni hamda bunga qoʻshib chegara masalalariga taaluqli shartlar kelajakda qayta koʻrib chiqilishi mumkinligi haqida yozilgan oʻzining maktubini ham topshiradi. Bu Vengriya diplomatlari orasida Trianon shartnomasining "vaqtinchalik" tabiati haqidagi illyuziyani yaratib, ularni imzolashga undadi, ammo keyinchalik vengriya revizionizmi va revanshizmini ham yuzaga keltirdi. SFIO parlament fraksiyas rahbari Leon Blumning taʼkidlashicha, Milyeraning vengriya talablarini ilgari surishining asosiy sababi: Vengriya davlat temir yoʻllarini Fransiya investitsiya fondi nazorati ostiga oʻtkazish boʻladi.

Mehnat vaziri Agosht Benard va Favqulodda elchi va Davlat kotibi Alfred Drache-Lazar boshchiligidagi Shimonya-Shemadam Horti hukumatining yangi Vengriya delegatsiyasi 1920-yil 4-iyun kuni markaziy yevropa vaqti bilan soat 16:32 da gʻolib mamlakatlar vakillari bilan Trianon shartnomasini imzoladilar.

Trianon tinchlik shartnomasi 1920-yil 15-noyabrda regent Horti tomonidan ratifikatsiya qilingan va 1921-yil 26-iyulda “buyuk davlatlar” tomonidan ratifikatsiya qilinganidan keyin kuchga kirdi. Qoʻshma Shtatlar Trianon shartnomasini ratifikatsiya qilishdan bosh tortgan holda, 1921-yil 29-avgustda Vengriya bilan imzolangan va 1921-yil oktabrda AQSh Senati tomonidan tasdiqlangan alohida shartnoma imzoladi.

1920—1921-yillarda baʼzi hududiy masalalar toʻliq hal etilmagancha qoldi. Masalan, serb qoʻshinlari tomonidan bosib olingan Pech shahrida rassom Petar Dobrovich sotsialistik oqimdagi Baranya-Bahia Serb-Vengriya Respublikasini eʼlon qildi. Ushbu davlatning umri atiga bir hafta davom etdi.

Shartnoma shartlari

Vengriya Trianon shartnomasiga koʻra (pushti) va undan ajratilgan hududlar (yashil). 1920-yil uchun viloyatlarning etnik tarkibi koʻrsatilgan.

1910-yil uchun Avstriya-Vengriya etnik xaritasi.

Trianon tinchlik shartnomasi Avstriya bilan 1919-yilgi Sen-Jermen tinchlik shartnomasi modelida tuzilgan (baʼzi boʻlimlar deyarli toʻgʻri kelgan). U 14 qismga boʻlingan 364 ta modda, bayonnoma va deklaratsiyadan iborat edi. Trianon tinchlik shartnomasining I va XIII qismlari, boshqa Parij shartnomalarining oʻxshash qismlari singari , Millatlar Ligasi nizomini (I qism) va xalqaro mehnat boshqaruvi toʻgʻrisidagi nizomni (XIII qism) oʻz ichiga olgan.

Shartnomaning II qismida (27-35-moddalar) Vengriyaning qoʻshni davlatlar bilan chegaralari tavsifi berilgan edi va Urushdan keyin Dunay havzasida amalda yuzaga kelgan vaziyatni qonuniy ravishda rasmiylashtirdi. Natijada Vengriya tomonidan quyidagi muhim hududlarni yoʻqotilishi qayd etildi:

Transilvaniya va Banatning sharqiy qismi Ruminiyaga qoʻshildi;
Xorvatiya, Bachka va Banatning gʻarbiy qismi Yugoslaviya Qirolligi tarkibiga kirdi;
Marmarosning bir qismi, Ugochaning bir qismi, Komarmning bir qismi, Nogradning bir qismi, Bereganing bir qismi, Ung va Nitra (Slovakiya va Karpat Rusi) Chexoslovakiya tarkibiga kirdi;
Burgenland Avstriyaga oʻtkazildi. Biroq 1921-yil 28-avgustda Burgenlandiyaning Avstriya bilan rasman birlashishi inqirozga sabab boʻldi: aslida, Avstriya politsiyasi va chegarachilar tomonidan mintaqaning bosib olinishi Vengriyaning harbiy koʻmagida venger snayperlari tomonidan shu kuniyoq toʻxtatildi. Italiya diplomatik vositachiligi yordamida inqiroz 1921-yil kuzida hal qilindi. 14-16-dekabr kunlari referendum boʻlib oʻtdi, unda Burgenlandning aholisi asosan vengrlar boʻlgan qismlarida, shu jumladan poytaxt Sopron (Edenburg)da koʻpchilik Vengriyaga qoʻshilish uchun ovoz berdi.
Vengriya ham Fiume portiga boʻlgan barcha huquqlardan voz kechdi.

Shartnomaning III qismi (36-78-moddalar) - Vengriya Italiyaga, Yugoslaviyaga, Avstriyaga, Ruminiyaga va Chexoslovakiyaga boʻlgan "sobiq Avstriya-Vengriya monarxiyasi hududidagi barcha huquqlar va qonuniy asoslardan..." voz kechgan siyosiy qoidalar boʻlib, u bir vaqtning oʻzida yangi mamlakatlar - Yugoslaviya va Chexoslovakiyaning mustaqilligini ham tan oldi. Vengriya hukumati barcha vengerlarga "kelib chiqishi, millati, tili, irqi va dinidan qat'i nazar, ularning hayoti va erkinliklarini to'liq va mukammal himoya qilishni", barcha Vengriya fuqarolarini "qonun oldida va fuqarolik va siyosiy huquqlardan foydalanishda tenglikni" vaʼda berdi. Vengriya, shuningdek, "1914-yil 1-avgustgacha sobiq Rossiya imperiyasi tarkibiga kirgan barcha hududlarning mustaqilligini" hurmat qilishga va 1918-yildagi Brest-Litovsk tinchlik shartnomasining (72-modda) bekor qilinganligini tan olishga vaʼda berdi. Rossiya esa Vengriyadan barcha restitusiyalar va reparatsiyalarni olish huquqini saqlab qoldi.

Shartnomaning IV qismi (79-101-moddalar), Versal shartnomasining tegishli qismiga oʻxshab, Vengriyani "Yevropadan tashqaridagi barcha hududlarda sobiq Avstriya-Vengriyaga monarxiyasi yoki uning ittifoqchilariga" tegishli boʻlishi mumkin boʻlgan barcha huquqlar, qonuniy asoslar yoki imtiyozlardan voz kechishga majbur qildi.

Shartnomaning V qismi - "Harbiy, dengiz va havo qoidalari" (102-143-moddalar) Vengriya armiyasining maksimal sonini, shu jumladan ofitserlar va jangovar boʻlmagan qismlarni tartibga solardi. U 35 ming askar bilan cheklangan va samolyotlar, tanklar va ogʻir artilleriyasiz yollanishi kerak edi. 118-moddaga muvofiq "Vengriyaga barcha turdagi qurol-yarog', texnika va harbiy materiallarni olib kirishni" taqiqlandi. Vengriya floti, mamlakat dengizga chiqishdan mahrum boʻlgani sababli, tugatildi; sobiq Avstriya-Vengriya floti ittifoqchilarga oʻtkazilishi yoki yoʻq qilinishi kerak edi (120-126-moddalar).

VI qism (144-156-moddalar) harbiy asirlar va oʻlgan askarlar va dengizchilarning qabrlari toʻgʻrisida, VII qism (157-160-moddalar) harbiy jinoyatchilarga qarshi sanktsiyalar toʻgʻrisida, VIII qism (161-179-moddalar) tovon toʻlash toʻgʻrisida, IX qism (180-199-moddalar) moliyaviy tartibga solish boʻyicha va X boʻlim (200-259-moddalar) iqtisodiy qoidalar boʻyicha Avstriya bilan tuzilgan shartnomaning qismlariga oʻxshash edi.

XI qism (260-267-moddalar) aeronavtika masalalariga oid boʻlib, urushdan keyingi boshqa shartnomalarda boʻlgani kabi, unda ham "ittifoqdosh va birlashgan kuchli davlatlar" samolyotlariga "Vengriya hududida uchish va qoʻnishda" toʻliq erkinlikni taʼminlovchi modda edi.

XII qism (268-314-moddalar) portlar, suv yoʻllari va temir yoʻllarga, shu jumladan Dunaydagi qoidalari ham oʻz ichiga olgan boʻlib, odatda Sent-Jermen shartnomasini takrorlaydi.

XIV qism (356-364-moddalar) - "turli qoidalar" - Vengriyani "ittifoqdosh va birlashgan kuchli davlatlar" tomonidan tuzilgan turli shartnomalarni tan olishga majbur qildi.

Oqibatlari

Kyosegedagi "Trianon xochi".

Trianon shartnomasi tuzilishi natijasida Vengriya oʻz hududining 72 foizini va aholisining 64 foizini (shu jumladan 3 million etnik venger), dengiz va flotga kirish imkoniyatini, oʻrmon resurslarining 88 foizini, choʻyan ishlab chiqarishning 83 foizini va 67% bank-kredit tizimi yoʻqotdi. Bu holat Slovakiya va Ruminiyada adolatni tiklash, Vengriyaning oʻzida esa milliy fojia sifatida qabul qilindi. “Yoʻq, yoʻq, hech qachon!” ("Nem, nem, soha!) va “Barchasini qaytaring! "(Mindent vissza!).shiorlari mashhur boʻldi.

Revanshizm va vengriya irredentizmi, "Buyuk Vengriya" ni qayta tiklashg boʻlgan harakatlar Miklos Horti urushlararo diktaturasining asosiy xususiyatlaridan biriga aylandi. Shartnomaning tuzilishi munosabati bilan mamlakatda milliy motam eʼlon qilindi, barcha rasmiy bayroqlar 1938-yilgacha tushirildi. Maktablarda talabalar har kuni darsdan oldin Vatanni birlashtirish uchun duo oʻqidilar. Mamlakatning turli hududlarida parchalangan Vengriyaga motam tutgan “Trianon yodgorliklari” oʻrnatildi. 4-iyun - "Trianon sharmandaligi" kuni - ostida Viktor Orban boshchiligidagi oʻng hukumat tomonidan 2010-yildan buyon, milliy birlik yodgorlik kuni sifatida nishonlanadi.

Fashistlar Germaniyasining faol yordami bilan 1938—1940-yillarda Trianon shartnomasi qayta koʻrib chiqildi; Vena arbitrajlari qabul qilindi, unga koʻra Vengriya 1920-yilda yoʻqotilgan yerlarning bir qismini qaytarib oldi: Birinchi Vena arbitrajiga koʻra - Slovakiyaning janubi va Karpatorti Ukraina ikkinchisiga koʻra - Transilvaniya shimoli. 1941-yilda Germaniya tomonidan bosib olingan Yugoslaviyaning bir qismi (Bachka / Voyvodina) Vengriya tarkibiga kirdi.

Ikkinchi jahon urushidan keyin Vena arbitrajlari 1947-yilgi Parij shartnomasiga muvofiq qonuniy ravishda haqiqiy emas deb eʼlon qilindi va Vengriya endi Trianon shartnomasida belgilangan chegaralar doirasida qayta mavjud boʻlib qoldi. Bundan tashqari Bratislava janubidagi kichik hududini Chexoslovakiyaning (1993-yildan - Slovakiya) foydasiga yoʻqotdi. Muhim milliy venger ozchiliklari ulardan tashqarida qolmoqda (Ruminiyadagi Sekei, (qarang. Vengriya avtonom viloyati) Slovakiyadagi vengerlar, Avstriya, Voyvodina, Ukrainadagi vengerlar - asosan Karpatortida). Vatandoshlar masalasi vaqti-vaqti bilan siyosatda va 1990—2000-yillarda jiddiy yoki populistik maqsadlarda muhokama qilinib kelinadi.

Shuningdek q.

Transilvaniyaning Ruminiyaga qoʻshilishi

Adabiyotlar

Mernikov A. G., Spector A. A. Jahon urushlari tarixi. - Minsk., 2005-yil.
Peganov. A. O. Vengriya urushlararo jurnalistikasi sahifalarida Chexoslovakiya-Vengriya chegarasini qayta koʻrib chiqishni muhokama qilish (1918-1939) // Kavkaz-Karpat-Bolqon: XVIII-XX asrlarda milliy mentalitetning geosiyosiy, etno-konfessional va mahalliy tarkibiy qismlari.. Stavropol: SKFU, 2015. S. 79-84. [1]
Dupcsik, Csaba; Repárszky, Ildikó. Történelem IV. XX. század. Budapest: Műszaki Könyvkiadó, 2001. ISBN 978-963-16-2814-2.
Károly Kocsis; Eszter Kocsisné Hodosi. Ethnic Geography of the Hungarian Minorities in the Carpathian Basin, 1998. ISBN 978-963-7395-84-0.
Piotr Eberhardt. Ethnic Groups and Population Changes in Twentieth-Century Central-Eastern Europe: History, Data, Analysis. M E Sharpe Inc, 2003. ISBN 978-0-7656-0665-5.

Havolalar

Shartnoma matni(Inglizcha) )
Zeidler, Miklós: Trianon shartnomasi, yilda: 1914-1918-onlayn. Birinchi jahon urushi xalqaro entsiklopediyasi(Inglizcha) )
Sharp, Alan: Parij tinchlik konferensiyasi va uning oqibatlari, in: 1914-1918-onlayn. Birinchi jahon urushi xalqaro entsiklopediyasi(Inglizcha) )
Yevropa va Trianon shartnomasi Xarita (Wayback Machine saytida 2015-03-16 sanasida arxivlangan) Архивная копия omniatlas.com da(Inglizcha) )