Yaponiyada yahudiylik dini
 Yahudiylikning asosiy ramzi tushurillgan Isroil davlatining bayrog`i | |
| Umumiy aholisi | |
|---|---|
| 15 mln atrofida | |
| Asoschisi | |
| Payg`ambar Ibrohim alayhissalom | |
| Tillari | |
| ingliz tili, Hebrew, Yiddish, rus tili, venger tili, roman tillari, fransuz tili, fors tili, arab tili, ispan tili, Afrika tillari, polyak, nemis tili, mandarin | |
| Vebsayti | |
| http://www.globalreligiousfutures.org/ |
.svg)
Yaponiyadagi yahudiylarning tarixi zamonaviy davrlarda yaxshi hujjatlashtirilgan, turli anʼanalar ancha oldingi davrlarga tegishli.
Yahudiylar va ularning madaniyati hozirgacha Yaponiyadagi eng kichik etnik va diniy guruhlardan biri boʻlib, hozirda atigi 300 dan 2000 kishigacha yoki Yaponiya umumiy aholisining taxminan 0,0016 % dan 0,0002 % gacha qismini tashkil etadi. Ularning deyarli barchasi Yaponiya fuqarosi emas va deyarli barchasi xorijlik qisqa muddatli rezidentlardir.[1]
Yaponiya 日本国
| |
|---|---|
|
Shior: Rasmiy shiori yoʻq. Yaponiya Imperiyasi bayrogʻi Yaponiya Imperiyasi: 八紘一宇 (Hakkō ichiu) (Butun dunyo, bir tom ostida) | |
|
Madhiya: 君が代 (Kimi ga yo) | |
.svg) | |
| Poytaxt | Tokio |
| Rasmiy til(lar) | 日本語. Yaponcha yapon |
| Yetakchilar | |
| Naruhito | |
| Fumio Kishida | |
| tashkil etilgan (11-fevral Mil. Av. 660) | |
| Maydon | |
• Butun |
377,835 km2 (61-oʻrin) |
• Suv (%) |
0.8 |
| Aholi | |
• 2002-yilgi roʻyxat |
127,417,244 (10-oʻrin) |
| • Zichlik | 337/km2 |
| YIM (XQT) | 2005-yil roʻyxati |
• Butun |
AQSh$3,914,000 mil. (3-oʻrin) |
• Jon boshiga |
AQSh$30,718 |
| Pul birligi | Yen (JPY) |
| Vaqt mintaqasi | UTC+9 JST |
• Yoz (DST) |
UTC+9 |
| Qisqartma | JA |
| Telefon prefiksi | 81 |
| Internet domeni | .jp |
|
| |
Tarixi
tahrirIlk aholi punktlari
tahrir1572-yilda nasroniylikni qabul qilgan ispan neapolitan yahudiylari qochish uchun Portugaliya Makaosidan qora kemalarda Nagasakiga kirdilar. Nagasakida qolib, ularning baʼzilari yahudiylikka qaytdilar, hatto oʻzlarining familiyalarini (ayniqsa, levit familiyasi koʻp boʻlgan) qaytarib oldilar.
1586-yilda kamida uchta doimiy oiladan iborat boʻlgan jamoa Shimazu kuchlari tomonidan koʻchirildi. Settsu yahudiylari ularning baʼzilarini oʻz jamoasiga (oʻsha paytda 130 dan ortiq yahudiylar) singdirdilar.
Edo davri
tahrir1848—1854-yillar orasida Satsuma provinsiyasining Naxa shahrida yahudiy venger fuqarosi Bernard Jan Bettelxaym (shifokor) oilasi bilan yashagan. Gokokuji Jinja (Naha)da bu haqida toshlavha bor.
1861-yilda Rossiya va Polshadan kelgan pogrom qochqinlari Nagasaki portiga koʻchib oʻtdi. Bular 1584-yildan beri Nagasakidagi birinchi yahudiylar edi.
1867-yilda, bir haftadan koʻproq vaqt davomida Settsu yahudiy jamoasi yoʻq boʻlib ketish arafasida qoldi va Meidji qayta tiklanganidan keyin butunlay yoʻq boʻlib ketdi.
Edo davrining oxiriga kelib, Kanagava konvensiyasidan keyin komodor Metyu Perri kelishi va Yaponiyaning „yopiq eshiklar“ tashqi siyosati tugashi bilan yahudiy oilalari yana Yaponiyaga joylasha boshladilar. Birinchi yahudiy koʻchmanchilar Yokogamaga 1861-yilda kelishgan. 1895-yilga kelib, oʻsha paytda 50 ga yaqin oiladan iborat boʻlgan bu jamoa Meidji Yaponiyada birinchi ibodatxonani tashkil etdi. Ushbu jamoaning bir qismi keyinchalik 1923-yilgi Kanto zilzilasidan keyin Kobega koʻchib oʻtadi.
Yana bir erta yahudiy aholi punkti 1880-yillarda portugallar tomonidan tashqi savdo uchun ochilgan yirik Yaponiya port shahri Nagasaki shahrida tashkil etilgan. Bu jamoa 100 dan ortiq oiladan iborat Yokogamadagidan kattaroq edi. Aynan shu yerda 1894-yilda Bayt-Isroil ibodatxonasi tashkil etilgan. Aholi doimiy ravishda oʻsib boradi va 20-asrning boshlarida rus-yapon urushi bilan yakunlanmaguncha faol boʻlib qoladi. Jamiyatning Tavrot varaqasi oxir-oqibat Kobe yahudiylariga, podshoh armiyasida va 1905-yilgi rus inqilobida qatnashgan ozod qilingan rus yahudiy harbiy asirlaridan tashkil topgan guruhga oʻtadi.
1920-yillarning oʻrtalaridan 1950-yillargacha Kobe yahudiy jamoasi Rossiyadan (Manchjuriyaning Xarbin shahridan), Yaqin Sharqdan (asosan Iroq va Suriyadan)shuningdek, Markaziy va Sharqiy Yevropa davlatlaridan (birinchi navbatda Germaniya) kelgan yuzlab yahudiylar tomonidan tashkil etilgan Yaponiyadagi eng yirik yahudiy jamiyati edi. Unda ham Ashkenazi, ham Sefardik ibodatxonasi bor edi.[2] Bu vaqt ichida Tokiodagi yahudiylar jamoasi (hozirgi Yaponiyaning eng kattasi) Amerika Qoʻshma Shtatlari, Gʻarbiy Yevropa va Rossiyadan yahudiylarning kelishi bilan asta-sekin oʻsib bordi.
Imperator Yaponiya
tahrir1905-yilda, rus-yapon urushi oxirida Nagasaki jamoasi yoʻq boʻlib ketdi. Kobe shahrida Iroq jamiyati (1941-yilda 40 ga yaqin oila) tashkil topgan boʻlsa-da, Rossiyada 1917-yilgi bolsheviklar inqilobidan soʻng, Yaponiyada antisemitizm avj oldi va koʻpchilik yahudiylarni inqilobning „tabiati“ deb ayblaydi.[3]
Kapitan Inuzuka Koreshige (kānījījī), polkovnik Yasue Norixiro (kāngīngīng) va sanoatchi Aikava Yoshisuke (jīngjījīng) kabi baʼzi yapon liderlari yahudiylarning iqtisodiy va siyosiy hokimiyatini Yaponiya tomonidan nazorat qilinishi va qoʻllab-quvvatlanishi mumkinligiga ishonishgan. Bunday siyosat, shuningdek, Amerika yahudiylarining taʼsiri orqali Amerika Qoʻshma Shtatlarining yordamini taʼminlaydi. Garchi yahudiy sarmoyalari va muhojirlarni jalb qilish uchun harakatlar qilingan boʻlsa-da, reja hukumatning fashistlar Germaniyasi bilan ittifoqiga aralashmaslik istagi bilan cheklangan edi. Oxir oqibat, aholi punktlarini moliyalashtirish va koʻchmanchilarni yetkazib berish jahon yahudiy hamjamiyatiga qoldirildi va reja uzoq muddatli aholini jalb qila olmadi yoki Yaponiya uchun uni yaratuvchilar kutgan strategik imtiyozlarni yarata olmadi. 1937-yilda Yaponiya Xitoyga bostirib kirdi, Yaponiyaning Fransiyadagi elchisi hukmron yaponlarga „ingliz, amerikalik va fransuz yahudiy plutokratlari“ bosqinga qarshilik koʻrsatayotganini aytdi.[4]
1938-yil 6-dekabrda beshta vazirlar kengashi (Bosh vazir Fumimaro Konoe, armiya vaziri Seishiro Itagaki, dengiz floti vaziri Mitsumasa Yonai, tashqi ishlar vaziri Xachiro Arita va moliya vaziri Shigeaki Ikeda) eng yuqori qaror qabul qiluvchi kengash boʻlgan vazirlar kengashi yahudiylarning Yaponiyadan haydab chiqarilishini taqiqlash toʻgʻrisida qaror qabul qildi.[5] 1936-yilda Germaniya-Yaponiya anti-KOMINTERN pakti va 1940-yil sentabrdagi uch tomonlama shartnoma imzolanishi bilan antisemitizm Tokioning baʼzi hukmron doiralarida rasmiyroq asosga ega boʻldi.[4] Ayni paytda, Yaponiya jamoatchiligi Yudayaka yoki „yahudiy xavfi“ deb nomlanuvchi mashhur obrazni yaratgan tuhmat kampaniyasiga duchor boʻldi.[4]
Ikkinchi Jahon urushi paytida, Yaponiya Germaniyaning ittifoqchisi va Rim-Berlin-Tokio oʻqi tarkibiy qismi boʻlishiga qaramay, baʼzilar Holokostga xavfsiz boshpana sifatida qaragan. Nemislar tomonidan bosib olingan Polshadan qochishga urinayotgan yahudiylar Sovet Ittifoqi va Oʻrta er dengizi yaqinidagi blokadalardan oʻta olmadilar va neytral mamlakat Litva (1940-yil iyun oyida Sovet Ittifoqidan tomonidan ishgʻol qilingan) orqali oʻtishga majbur boʻlishdi. Kelganlarning koʻpchiligi (taxminan 5000 kishi) Gollandiya konsuli Yan Zvartendijk[1] tomonidan berilgan Kyurasao vizalari va Yaponiyaning Litvadagi konsuli Chiune Sugixara tomonidan berilgan yapon vizalari bilan Gollandiya Gʻarbiy Hindistoniga yuborilgan. Zwartendijk Gollandiya konsulligi koʻrsatmalariga qarshi chiqdi va Sugixara uning buyruqlarini eʼtiborsiz qoldirdi va oʻz karerasini xavf ostiga qoʻyib, minglab yahudiylarga Yaponiyaga kirish vizalarini berdi. Ikkala konsul birgalikda 6000 dan ortiq odamning hayotini saqlab qolishdi.
Aytilishicha, Sugixara kattaroq Yaponiya-Polsha hamkorlik rejasi doirasida Polsha razvedkasi bilan hamkorlik qilgan.[6] Ular Rossiyaning ulkan hududi boʻylab poyezdda Vladivostokga, soʻngra qayiqda Yaponiyaning Kobe shahriga qochishga muvaffaq boʻlishdi. Qochqinlar — 2185 ta — 1940-yil avgustdan 1941-yil iyungacha Yaponiyaga keldi. Polshaning Tokiodagi elchisi Tadeush Romer Yaponiyada tranzit vizalarini, Kanada, Avstraliya, Yangi Zelandiya va Birmaga boshpana vizalari; Falastinga immigratsiya guvohnomalari; va AQSh va baʼzi Lotin Amerikasi mamlakatlariga immigratsion vizalarini olishga muvaffaq boʻldi;.
Aksariyat yahudiylarga Ikkinchi Jahon urushi davrida Yaponiya istilosi ostida Xitoydan Shanxay gettosiga koʻchib oʻtishga ruxsat berildi va ragʻbatlantirildi. Nihoyat, Tadeush Romer yahudiy qochqinlar uchun harakatni davom ettirish uchun 1941-yil 1-noyabrda Shanxayga keldi. Shanxay gettosida saqlanib qolganlar orasida Xolokostdan omon qolgan yagona Yevropa yeshivasi Mir yeshivaning rahbarlari va talabalari ham bor edi. Ular — soni 400 ga yaqin — 1939-yilda Ikkinchi jahon urushi boshlanishi bilan Mirdan Vilnaga, soʻngra Litvaning Keydan shahriga qochib ketdi. 1940-yil oxirida ular Keydandan (oʻsha paytda Litva SSR) Sibir va Vladivostok orqali Yaponiyaning Kobe shahriga borish uchun Chiune Sugixaradan viza oldilar.[7] 1941-yilning noyabriga kelib yaponlar yahudiylarni oʻz nazorati ostida birlashtirish uchun ushbu guruhni va boshqalarni Shanxay gettosiga koʻchirdilar.[8]
Berlindagi Manchjuriya legasiyasi kotibi Vang Tifu (jáng, lìján. 1911-yil) 1939-yil iyunidan 1940-yilning mayigacha 12000 qochqinga, jumladan yahudiylarga vizalar berdi.[9][10]
Urush davomida Yaponiya hukumati Germaniya hukumatining antisemitizm siyosatini oʻrnatish boʻyicha baʼzi soʻrovlarini doimiy ravishda rad etdi. Biroq, Yaponiya bosib olgan hududlarda yashovchi baʼzi yahudiylar Malayziya va Gollandiyaning Sharqiy Hindistonidagi hibs lagerlarida qamoqqa olingan.[4] Filippindagi yahudiylar ham qora bozor operatsiyalarida, narxlarni manipulyatsiya qilishda va josuslikda ayblangan.[4] Oxir-oqibat, fashistlar vakillari Yaponiya armiyasiga Shanxayning yahudiy aholisini yoʻq qilish rejasini ishlab chiqish uchun bosim oʻtkazdilar va bu bosim oxir-oqibat yahudiy jamiyati rahbariyatiga maʼlum boʻldi. Biroq, yaponlar ittifoqchilarning gʻazabini qoʻzgʻatmoqchi emas edilar va shuning uchun nemis soʻrovini bir muddat kechiktirdi va oxir-oqibat uni butunlay rad etdi. Shu tarzda saqlanib qolgan pravoslav yahudiy institutlaridan biri litvalik Haredi Mir yeshiva edi. Yaponiya hukumati va xalqi yahudiylarga vaqtinchalik boshpana, tibbiy xizmatlar, oziq-ovqat, transport va sovgʻalar taklif qildi, ammo ular Yaponiya tomonidan bosib olingan Shanxayda yashashni afzal koʻrdi.
1943-yil fevral oyida Shanxay gettosini eʼlon qilish toʻgʻrisidagi qarorga Germaniyaning Tokiodagi elchixonasining politsiya attashesi Yozef Meysinger taʼsir koʻrsatdi. 1942-yilning kuzida u Yaponiya Ichki ishlar vazirligi bilan uzoq muzokaralar olib bordi. Yaponlar, asosan, antisemitizm boʻlmaganligi sababli, u oʻzlarining josuslik qoʻrquvidan foydalanib, yahudiy jamiyatiga qarshi harakatlarni qoʻzgʻatgan. Yaponlarga u Berlindan nemis aholisi orasida „anti-natsistlarning“ barcha nomlarini berishni buyurganligini aytdi. Keyin u „anti-natsistlar“ har doim „yaponlarga qarshi“ ekanligini daʼvo qildi va „anti-natsistlar“ birinchi navbatda nemis yahudiylari ekanligini, ulardan 20 000 nafari Shanxayga koʻchib kelganligini qoʻshimcha qildi. Meizingerning antisemit intrigasi ish berdi. Uning bayonotlariga javoban yaponlar Meyzingerdan barcha „anti-natsistlar“ roʻyxatini talab qilishdi. Bu roʻyxat, keyinchalik Meisingerning shaxsiy kotibi tasdiqlaganidek tayyorlangan. General Myuller bilan maslahatlashgandan soʻng, Meizinger 1942-yil oxirida roʻyxatni Yaponiya Ichki ishlar vazirligi va Kenpeitaga topshirdi. Roʻyxatda Yaponiyadagi nemis pasportiga ega barcha yahudiylarning ismlari bor edi. Yaponiya hukumati bilan muzokaralarda ishtirok etgan Meizingerning tarjimoni Karl Hamel keyinchalik bu aralashuv „natsistlarga qarshi haqiqiy taʼqibga“ va „koʻp odamlarning qamoqqa olinishiga“ olib kelganini aytdi. Uning qoʻshimcha qilishicha, „bu tezis janob Meizingerning Yaponiyadagi Germaniya hamjamiyatining natsistlar va anti-natsistlarga boʻlinishi bilan bogʻliq faoliyatining asosiy izohi sifatida qaralishi mumkin“. Karl Xamelning Ittifoqchilarning soʻroq boʻyicha mutaxassislariga bergan bu koʻrsatmasi uzoq vaqt davomida qatʼiy sir saqlangan. 1950-yillarda Shanxay gettosidagi mahbuslarga kompensatsiya toʻlash boʻyicha sud jarayonlarida sobiq nemis diplomatlari sudyalarni gettoning eʼlon qilinishi yaponlarning suveren harakati ekanligiga va Germaniya hukumati bilan bogʻliq emasligiga ishontirishga muvaffaq boʻlishdi.[11]
Urush tugagach, Yaponiya nazorati ostidagi hududlarda boʻlgan yahudiylarning taxminan yarmi keyinchalik Gʻarbiy yarim sharga (masalan, AQSh va Kanada), qolganlari esa dunyoning boshqa qismlariga, asosan, Isroilga koʻchib oʻtishdi.
1920-yillardan boshlab, Yaponiyada antisemitizmni aks ettiruvchi vaqti-vaqti bilan voqealar va bayonotlar boʻlib kelmoqda[12] va bu, odatda, chekka elementlar va tabloid gazetalar tomonidan targʻib qilinadi.
Urushdan keyingi Yaponiya
tahrirIkkinchi jahon urushidan soʻng, Yaponiyada boʻlgan bir necha yahudiylarning katta qismi tark etdi, koʻplari Isroilga aylanadi. Mahalliy aholiga uylangan va yapon jamiyatiga assimilyatsiya qilinganlarning baʼzilari esa qolishdi.
Hozirda Tokioda bir necha yuzlab yahudiy oilalar, Kobe va uning atrofida esa oz sonli yahudiy oilalar yashaydi. Boshqa mamlakatlardagi oz sonli yahudiy muhojirlar Yaponiya boʻylab vaqtincha, biznes, tadqiqot, boʻsh yil yoki boshqa turli maqsadlarda yashaydilar.
Okinavada va Yaponiyadagi boshqa Amerika harbiy bazalarida har doim Amerika Qoʻshma Shtatlari Qurolli Kuchlarining yahudiy aʼzolari bor. Okinavadagi Foster lagerida yahudiylarning bagʻishlangan ibodatxonasi mavjud boʻlib, u yerda Okinava yahudiy jamoasi 1980-yillardan beri ibodat qilib keladi. Okinavada soʻnggi 40 yil davomida harbiy ruhoniy sifatida xizmat qilgan ravvinlar doimiy ravishda mavjud edi.
Tokio[13] va Kobeda yahudiy jamoalariga xizmat koʻrsatadigan jamoat markazlari mavjud.[14] Chabad-Lubavitch tashkilotining Tokio va Kobeda[15] ikkita rasmiy markazi bor va ravvin Yehezkel Binyomin Ederi tomonidan boshqariladigan qoʻshimcha Chabad uyi mavjud.[16]
Madaniy sohada har yili yuzlab, hatto minglab yahudiylar Yaponiyaning markaziy qismidagi Gifu prefekturasining Yaotsu shahrida joylashgan Chiune Sugihara memorial muzeyiga tashrif buyurishadi. Kamakuradagi Chiune Sugixaraning qabri yahudiy tashrif buyuruvchilarni hurmat qiladigan joy. Sugixaraning amaldagi tranzit vizalarini berish harakati 6000 ga yaqin yahudiylarning hayotini saqlab qolgan, ular Rossiya boʻylab Vladivostokga, keyin esa Yaponiyaga qochib, kontslagerlardan qochib kelishgan.[17] Xuddi shu prefekturada koʻplab yahudiylar Takayama shahriga tashrif buyurishadi.
Rabbiylar
tahrirTokio yahudiy jamiyati
tahrir- Ravvin Herman Diker, 1960-1963, pravoslav
- Ravvin Marvin Tokayer, 1968-1976, pravoslav
- Ravvin Jonatan Z. Maltzman, 1980-1983, konservativ
- Ravvin Maykl Shudrix, 1983-yildan hozirgi kungacha konservativ
- Ravvin Moshe Silberschein, 1989-1992, konservativ
- Ravvin Jim Lebeau, 1993-1997, konservativ
- Ravvin Karni Shalom Rouz, 1998-1999, konservativ
- Ravvin Elliot Marmon, 1999-2002, konservativ
- Ravvin Anri Noach, 2002-2008, konservativ
- Ravvin Reychel Smookler, Islohot, vaqtinchalik ravvin
- Ravvin Antonio Di Gesù, 2009-2013, konservativ
- Ravvin Devid Kunin, 2013-yildan hozirgi kungacha, konservativ
Chabad
tahrir- Ravvin Mendi Sudakevich
- Ravvin Yehezkel Binyomin Edery
Kobe yahudiy jamiyati
tahrir- Ravvin Gaoni Maatuf, 1998-2002
- Ravvin Asaf Tobi, 2002-2006
- Ravvin Yerachmiel Strausberg, 2006-2008
- Xagay Blumental, 2008-2009, oddiy lider
- Daniel Moskovich, 2009-2010, oddiy rahbar
- Ravvin Devid Gingold, 2010-2013
- Ravvin Shmuel Vishedskiy, 2014-yildan hozirgi kungacha
Okinava yahudiy jamiyati
tahrir- Ravvin Yonatan Greenberg, 2018-yildan hozirgi kungacha
- Ravvin Levi Pekar, 2019-yildan hozirgacha
Yaponiyadagi taniqli yahudiylarning roʻyxati
tahrir- Avraam Kaufman
- Alan Kawarai Lefor, MD MPH PhD FACS, jarrohlik professori
- Alan Merrill
- Albert Mosse
- Alfred Birnbaum
- Arie Selinger
- Ayako Fujitani, yozuvchi va aktrisa
- Avi Schafer
- Barak Kushner
- Beate Sirota Gordon, Yaponiya jamiyati va Osiyo jamiyatining ijro sanʼati boʻyicha sobiq direktori
- Ben-Ami Shilloni, isroillik yaponolog
- Chaim Janowski
- Charlz Lui Kades
- Den Kalichman
- Devid G. Gudman, yaponolog[18]
- Emil Orlik
- Emmanuel Metter
- Fumiko Kometani, muallif va rassom
- Geynrix Burger
- Genrix Lipshik
- Xoshitango Imachi, né Imachi Marselo Salomon
- Jek Xelpern, isroillik tilshunos, kanji-olim
- Jey Rubin [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2017)">iqtibos kerak</span> ]
- Jon Neytan
- Jozef Rozenstok, NHK simfonik orkestri dirijyori
- Julie Dreyfus
- Karl Taro Greenfeld, jurnalist va yozuvchi
- Klaus Pringsheim Sr.
- Kurt qoʻshiqchi
- Leonid Kreutzer, pianinochi
- Leo Sirota
- Lyudvig Riss
- Manfred Gurlitt
- Martin „Marti“ Adam Fridman, rok-gitarist
- Maks Yanovski
- Maykl Kogan, Taito korporatsiyasi asoschisi
- Ofer Feldman, universitet professori
- Piter Berton, taniqli yaponolog
- Péter Frankl, vengriyalik matematik
- Reychel Elior
- Rafael Shoyer
- Rena „Rusty“ Kanokogi, qizlik qizi Glikman
- Rojer Pulvers
- Setsuzo (Avraham) Kotsuji, ibroniy professori
- Shaul Eisenberg, tadbirkor
- Shifra shoxi
- Suiren Xigashino, ayol fotograf, model[19]
- Sulamit Messerer
- Shimon Goldberg
- Yaakov Liberman
- Yakov Zinberg, Kokushikan universiteti professori
- Zerach Warhaftig
- Kanji Ishizumi (yaponcha: 石角完爾)[20]
- Sally Weil[21]
- Tsvi Sadan, isroillik esperantist
- Hideo Levy
- Piter Barakan
- Stiven Sigal
Yahudiy millatiga mansub odamlar
tahrir- Bernard Jan Bettelxaym (xristian)
- Luís de Almeida (ibroniy katolik)[22]
- Martin Kafka
Qochqinlar, qisqa muddatli chet elliklar
tahrir- Adolf (Aron) Muso Pollak (Ritter) fon Rudin[23][24][25]
- Albert Kan (bankir)
- Emil Lederer
- Frants Oppengeymer
- Jorj WF Hallgarten
- Hayyim Selig Slonimski
- Karl Kindermann, Gestapo uchun tarjimon va informator[26]
- Karl Lövit
- Leo Melamed
- Mirra Alfassa
- Moshe Atzmon
- Norman Mailer
- Robert Alan Feldman[27]
- Samuel Isaak Jozef Shereshevskiy (xristian)
- Xana Bredi va Jorj Bredi
- Jeremi Glik
- Lili Kraus
- Samuel Ullman
Elchilar
tahrir- Eli Koen
- Rut Kaxanoff (Kaxanov)
Filmlar
tahrir- Yahudiy ruhining musiqasi: Giora Feydmanning sanʼati (1980). Rejissor Uri Barbash.
Yana qarang
tahrir- Yaponiyada din
- Yaponiyada antisemitizm
- Isroil-Yaponiya munosabatlari (1952-yildan)
- Yaponiyadagi etnik muammolar
- Yaponiya imperiyasida yahudiylarning joylashishi
- Fugu rejasi (1934, 1938)
- Irqiy tenglik taklifi (1919)
- Yapon-yahudiylarning umumiy ajdodlar nazariyasi
- Yahudiy tarixining xronologiyasi
Manbalar
tahrir- ↑ Yoshito Takigawa (滝川義人) „図解ユダヤ社会のしくみ 現代ユダヤ人の本当の姿がここにある“, p.54-57, 中経出版, 2001, ISBN 978-4-8061-1442-0
- ↑ „History of Jewish Kobe, Japan“. historyofjewishkobejapan.blogspot.sg. 29-mart 2018-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 7-may 2018-yil.
- ↑ „Japan & the Jews During the Holocaust“. www.jewishvirtuallibrary.org. Qaraldi: 12-oktabr 2019-yil.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Japan & the Jews During the Holocaust“. www.jewishvirtuallibrary.org. Qaraldi: 12-oktabr 2019-yil.„Japan & the Jews During the Holocaust“. www.jewishvirtuallibrary.org. Retrieved 2019-10-12.
- ↑ „Question 戦前の日本における対ユダヤ人政策の基本をなしたと言われる「ユダヤ人対策要綱」に関する史料はありますか。また、同要綱に関する説明文はありますか。“. Ministry of Foreign Affairs of Japan. 2011-yil 16-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2-oktabr 2010-yil.
- ↑ Palasz-Rutkowska. „Polish-Japanese Secret Cooperation During World War II: Sugihara Chiune and Polish Intelligence“. The Asiatic Society of Japan Bulletin (13-mart 1995-yil). 16-iyul 2011-yilda asl nusxadan arxivlangan.
- ↑ „Shanghai Jewish History“. Shanghai Jewish Center. 29-may 2010-yilda asl nusxadan arxivlangan.
- ↑ Pamela Shatzkes. Kobe: A Japanese haven for Jewish refugees, 1940-1941. Japan Forum, 1469-932X, Volume 3, Issue 2, 1991, pp. 257-273
- ↑ {{Veb manbasi}} andozasidan foydalanishda
sarlavha=parametrini belgilashingiz kerak. „{{{title}}}“. Wen Wei Po (23-noyabr 2005-yil). 2009-yil 29-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 12-dekabr 2014-yil. - ↑ Abe, Yoshio (2002-yil iyul), (PDF), Studies in Languages and Cultures, No. 16, Kyushu University, 9-bet https://web.archive.org/web/20140116073300/http://catalog.lib.kyushu-u.ac.jp/opac/repository/100000/handle/2324/5463/slc016p001.pdf, 2014-01-16da asl nusxadan (PDF) arxivlandi
{{citation}}: Missing or empty|title=(yordam); sana kiritilishi kerak boʻlgan parametrga berilgan qiymatni tekshirish lozim:|date=(yordam) - ↑ Jochem, Clemens: Der Fall Foerster: Die deutsch-japanische Maschinenfabrik in Tokio und das Jüdische Hilfskomitee Hentrich & Hentrich, Berlin 2017, pp. 82-90 and pp. 229-233, ISBN 978-3-95565-225-8.
- ↑ Jacob Kovalio, The Russian Protocols of Zion in Japan: Yudayaka/Jewish Peril Propaganda and Debates in the 1920s, Vol. 64 of Asian Thought and Culture, Peter Lang, 2009 ISBN 1433106094
- ↑ „Jewish Community of Japan“. 2006-yil 17-yanvarda asl nusxadan arxivlangan.
- ↑ „Jewish Community of Kansai“. 2013-yil 29-yanvarda asl nusxadan arxivlangan.
- ↑ „Chabad Lubavitch of Japan, Tokyo“. www.chabad.jp. 12-sentabr 2011-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 7-may 2018-yil.
- ↑ „Welcome to Chabad of Tokyo, Japan! - Chabad Tokyo Japan“. Chabad Tokyo Japan. 21-yanvar 2018-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 7-may 2018-yil.
- ↑ „Japan Blog - Tokyo Osaka Nagoya Kyoto: Chiune Sugihara Memorial Museum“. japanvisitor.blogspot.jp. 7-noyabr 2017-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 7-may 2018-yil.
- ↑ (ja)
- ↑ (ja)
- ↑ ja:石角完爾
- ↑ ja:サリー・ワイル
- ↑ (ja)
- ↑ „POLLAK, A. M., RITTER VON RUDIN“. 2018-yil 29-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 28-yanvar 2018-yil.
- ↑ „Pollak von Rudin, Adolf“. 2018-yil 29-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 28-yanvar 2018-yil.
- ↑ „Remembering Walter Rudin (1921—2010)“. 2015-yil 1-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22-fevral 2015-yil.
- ↑ Robert Whymant, Stalinʼs Spy: Richard Sorge and the Tokyo Espionage Ring, I.B.Tauris, 1996 ISBN 1860640443
- ↑ (ja)
Havolalar
tahrir- Kobe yahudiylari
- „Yapon ongida yahudiylar“ Devid G. Gudman va Miyazava Masanori.
- Bizning tariximiz (Wayback Machine saytida 15-mart 2022-yil sanasida arxivlangan) — Yaponiya yahudiy jamiyati (Wayback Machine saytida 2022-01-20 sanasida arxivlangan)