Shushanik Apoyan
Bu maqolaga boshqa birorta sahifadan
ishorat yoʻq. (May 2024) |
Shushanik Arutunovna Apoyan (armancha: Շուշանիկ Հարությունի Ափոյան; 1923-yil 17-oktyabr, Yerevan — 2015-yil 9-oktyabr Yerevan) — arman musiqashunosi, pianist va musiqa pedagogi. Komitas nomidagi Yerevan davlat konservatoriyasi professori (1987). 1960-yildan SSSR Bastakorlar uyushmasi aʼzosi.
| Shushanik Apoyan | |
|---|---|
| Tavalludi |
17-oktyabr 1923-yil Yerevan, SSSR |
| Vafoti |
9-oktyabr 2015-yil Yerevan, Armaniston |
| Fuqaroligi |
 SSSR  Armaniston |
| Sohasi | musiqashunoslik |
| Ish joylari | Yerevan davlat konservatoriyasi |
| Ilmiy darajasi | fan nomzodi |
| Ilmiy unvoni | professor |
| Akademik rahbarlari | L. A. Barenboym |
Shushanik Arutunovna Apoyan — arman pianino sanʼati tarixi va nazariyasi boʻyicha tadqiqotlar asoschisi. Fortepiano pedagogikasi va oʻqitish metodikasi, musiqa taʼlimi va tarbiyasi, arman bastakorlarining fortepiano sanʼati, sahna sanʼati[1] sohasidagi tadqiqotlari bilan mashhur. Apoyan yuzdan ortiq ilmiy va uslubiy ishlar, jumladan, oʻn oltita monografiya muallifidir. 1980-yilda Yerevan davlat konservatoriyasida sahna sanʼati tarixi va nazariyasi kafedrasini tashkil etgan.
Biografiyasi
tahrirShushanik Arutunovna 1923-yil 17-oktyabrda Yerevanda tavallud topgan.
A. Spendiarov nomidagi Yerevan musiqa maktabini tamomlagan[2]. 1947-yilda Yerevan davlat konservatoriyasini Robert Xristoforovich Andriasanning fortepiano sinfida[3], 1948-yilda Georgiy Grigoryevich Tigranov sinfida tarix va nazariya fakultetini tugatgan[4]. Shushanik Armaniston SSR Fanlar akademiyasi Badiiy institutida (1949—1952) va N. A. Rimskiy-Korsakov nomidagi Leningrad davlat konservatoriyasida (1953—1955) professor Lev Aronovich Barenboym rahbarligida aspiranturani tamomlagan.
Shushanik Apoyan 1947—1953 va 1955—1980-yillarda P. I. Chaykovskiy nomidagi Yerevan professional musiqa maktabida fortepianodan dars bergan. 1953—1955-yillarda N. A. Rimskiy-Korsakov nomidagi Leningrad musiqa maktabida fortepianodan, 1955—1962-yillarda R. O. Melikan nomidagi Yerevan musiqa maktabida fortepianodan dars bergan[1].
Musiqa pedagogi Apoyan 1960-yildan SSSR Bastakorlar uyushmasi aʼzosi boʻlgan. 1961-yilda „Armanskaya fortepiannaya muzika“ mavzusida sanʼatshunoslik fanlari nomzodi ilmiy darajasiga nomzodlik dissertatsiyasini himoya qilgan.
Shushanik Apoyan 1957-yildan Yerevan davlat konservatoriyasida pianizm tarixi va nazariyasidan, 1962-yildan fortepiano oʻqitish metodikasidan dars bergan. 1970-yildan dotsent, 1987-yildan professor darajasiga koʻtarilgan. Apoyan uzoq yillar konservatoriyada pedagogik amaliyot kafedrasini boshqargan. 1980—1990-yillarda Yerevan davlat konservatoriyasining sahna sanʼati tarixi va nazariyasi kafedrasi mudiri boʻlib faoliyat olib borgan. Bu kafedra ilgari mavjud boʻlgan maxsus fortepiano kafedrasi negizida tashkil etilgan. 2006—2015-yillarda Yerevan davlat konservatoriyasida maslahatchi professor boʻlib ishlagan. .
Arutunovna bir qancha monografiyalar va koʻplab ilmiy maqolalar muallifidir. Leningrad, Moskva, Tbilisi va Yerevanda boʻlib oʻtgan turli konferentsiyalarda qatnashgan va nutq soʻzlagan. U arman bastakorlarining pedagogik fortepiano asarlari toʻplamini (1983-yil, Yerevan, S. O. Babayan bilan birgalikda) va arman bastakorlarining bolalar dramalari toʻplamini (1972-yil, Moskva, E. A. Abadjan bilan birgalikda) tuzgan.
Shushanik Arutunovna Apoyan 2015-yil 9-oktyabrda Yerevanda 92 yoshida vafot etgan.
Asosiy ishlari
tahrirShushanik Apoyan arman fortepiano sanʼati tarixi va nazariyasining birinchi tadqiqotchisi hisoblanadi. Sanʼatshunoslik fanlari doktori, professor Svetlana Sarkisyanning fikricha: „Arman musiqashunosligida bu sohaning shakllanishida nufuzli musiqashunos, fortepiano sanʼati tarixi va nazariyasi boʻyicha chuqur mutaxassis Shushanik Arutunovna Apoyan turgan. Uning koʻp yillik izlanishlari tufayli Armanistonning pianino madaniyati yaxlit va muhim hodisa sifatida qabul qilina boshladi“.
Apoyan 1948-yilda musiqashunoslik faoliyatini arman fortepianino musiqasining shakllanish va rivojlanish yoʻllarini oʻrganishdan boshlagan. Ayniqsa bu davrda Armanistonda fortepianinoning birinchi paydo boʻlishini oʻrganish diqqatga sazovordir. Apoyan Armanistonning shahar va qishloqlari boʻylab sayohat qilib, arman fortepianino sanʼatining tarixi haqida maʼlumot toʻplagan. Uning tadqiqotlari tufayli, pianino 19-asrning oxirida Meghri, Kapan, Shusha, Agulisda paydo boʻlgani aniqlangan.
Shushanik Arutunovna arman bastakorlarining fortepiano konsertlari va bolalar musiqasining paydo boʻlish tarixini tadqiq qilgan. Apoyan arman bastakorlarining arxivini oʻrganar ekan, Komitas va Sarkis Barxudarandan oldin ham Genariy Korganov bolalar va oʻsmirlar musiqasiga murojaat qilganini aniqlagan. Korganovning 1880-yillarning oxirida Germaniyada nashr etilgan pyesalari nafaqat arman, balki Kavkazorti musiqa sanʼati tarixidagi birinchi namunalar edi. Apoyan Komitas arxivini oʻrganar ekan, fortepianino uchun pedagogik adabiyotlarni, shuningdek, mashhur pianistlarning fortepiano chalishning texnik muammolariga bagʻishlangan nazariy asarlarini topgan.
Shushanik Arutunovna Apoyanning alohida xizmati bu yangi qimmatbaho musiqa materiallari toʻplamidir. Zalsburgdagi Orf Karl nomidagi musiqa va estetik tarbiya institutida, Sankt-Peterburg, Moskva, Lvov, Tbilisi konservatoriyalari arxivlarida faoliyat olib borgan Apoyan Yerevan davlat konservatoriyasi hamda Armaniston Jamoatchilik radiosi audio kutubxonasini toʻldirish uchun koʻplab qiziqarli materiallar (taniqli ijrochilarning noyob yozuvlari) olib kelgan. Shuningdek, musiqachilarning hayoti va ijodiy yoʻllari haqida materiallar toʻplagan. Apoyanning shaxsiy arxivida mashhur musiqachilarning 200 dan ortiq maktubi mavjud.
60 yillik faoliyati davomida Apoyan 100 dan ortiq nufuzli asarlarni, jumladan „Fortepiannaya muzika Sovetskoy Armenii“, „Robert Andriasan“, „Istoriya armanskogo fortepianogo iskusstvo. 1850—1920 goda“, „Nezabivayemie imena, ocherki o pianistax-armanax“ monografiyalarini, „Armanskaya sovetskaya kamernaya fortepiannaya muzika“, „Armanskaya fortepiannaya muzika v dosovetskiy period razvitiya“, „Pianist Aram Tatulan“ maqolalarini, shuningdek, Armaniston Soveti ensiklopediyasi uchun maqolalarni nashr etdi. . Lev Aronovich Barenboimning fikriga koʻra: "Apoyanning ilmiy ishlari bilimdonlik, materiallar bilan erkin ishlash va ularni umumlashtirish qobiliyati, keng umumiy madaniy fonga nisbatan pianistik sanʼatning u yoki bu oʻziga xos hodisasini erkin koʻrsatish qobiliyati bilan ajralib turadi" [5] .
Mukofotlari
tahrir- 2011-yil 3-sentyabrda Armaniston Respublikasi mustaqilligining 20 yilligi munosabati bilan sanʼat, madaniyat va taʼlim sohasidagi ulkan ijodiy yutuqlari uchun „Movses Xorenatsi medali“ bilan taqdirlangan[6][7].
- „Vladimir Ilich Lenin tavalludining 100 yilligi munosabati bilan“ medali (1970).
- „Mehnat faxriysi“ medali (1985).
- Yerevan davlat konservatoriyasi professori (1987).
- Yerevan davlat konservatoriyasi dotsenti (1970).
Manbalar
tahrir- ↑ 1,0 1,1 „Шушаник Апоян“ (hy). Союз композиторов и музыковедов Армении (2013). 2018-yil 31-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 30-oktyabr.
- ↑ „Выпускники школы“ (hy). Ереванская музыкальная школа имени А. Спендиарова. 2018-yil 20-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 13-fevral.
- ↑ „Список учеников Роберта Андриасяна“. andriasian.ueuo.com. 2018-yil 31-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 11-mart.
- ↑ Кто писал о музыке 1971.
- ↑ Апоян 2016.
- ↑ „Премьер-министр наградил лучших педагогов республики“. Правительство РА (2011-yil 5-oktyabr). 2018-yil 31-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 20-sentyabr.
- ↑ „Указ Президента РА о награждении орденами и медалями РА“ (hy). Президент РА (2011-yil 3-sentyabr). 2018-yil 24-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 6-noyabr.
Adabiyotlar
tahrir- Апоян Ш. А. История фортепианных кафедр ЕГК имени Комитаса // Музыкальная Армения. — 2016. — № 1. — С. 45—49. Архивировано 6 fevral 2017 года.
- Адамян А. Незабываемое имя. Шушаник Апоян (посвящается светлой памяти известного музыковеда) (hy) = Անմոռանալի անուն. Շուշանիկ Ափոյան (նվիրվում է անվանի երաժշտագետի պայծառ հիշատակին) // «Азг» : ежедневная газета. — 2015. — Թիվ 42.
- Апоян Ш. А. Памяти Арама Татуляна // Музыкальная Армения. — 2014. — № 1. — С. 48—55. Архивировано 9 mart 2017 года.
- Бадалян М. С осознанием профессионального долга и преданности (hy) = Մասնագիտական պարտքի և նվիրումի գիտակցությամբ // «Азг» : ежедневная газета. — 2011. — Թիվ 34.
- Саркисян В. В. Неоценимый вклад // Музыкальная Армения. — 2010. — Т. 3. — С. 52—54. Архивировано 4 mart 2016 года.
- Галоян Е. Незабываемые имена // Голос Армении : общественно-политическая газета. — 2009. — 14 iyul. Архивировано 3 avgust 2012 года.
- Апоян Ш. А.. Незабываемые имена, очерки о пианистах-армянах. Ер.: изд-во ЕГК, 2008. ISBN 978-9939-802-06-0.
- Галоян Е. Музыка и музыканты // Голос Армении : общественно-политическая газета. — 2007. — 24 mart. Архивировано 14 yanvar 2013 года.
- Кто есть кто. Армяне. Биографическая энциклопедия. Ер.: Армянская энциклопедия, 2005 — 175-bet.
- Бернандт Г. Б., Ямпольский И. М.. Кто писал о музыке. М.: Советский композитор, 1971 — 43—44-bet.
Havolalar
tahrir- Агаян Р. „Вклад армянских музыковедов в развитие российского музыкознания первой половины XX века“. Музыкальный журнал (2016-yil 4-mart). Qaraldi: 2016-yil 11-mart.